Witamy w żłobku
Mali Przyjaciele

Zapraszamy!

Kameralne grupy

kameralne grupy, w których znamy się i wspólnie poznajemy świat

Ciekawe zajęcia

ciekawe, stymulujące zajęcia dla dzieci; zajęcia które uczą, bawią i wychowują

Zaciszna lokalizacja

ogród, zaciszne miejsce na łonie natury

Zbilansowana dieta

zbilansowana dieta, profesjonalnie przygotowana i dopasowana do potrzeb dzieci w danym wieku

Doświadczona kadra

doświadczona kadra, która pracuje z dziećmi i dla dzieci,

Monitoring

monitoring – nowoczesna technologia na rzecz bezpieczeństwa.

Kilka słów o nas

Żłobek „Mali Przyjaciele” zapewnia profesjonalną opiekę dzieciom od ukończonego 20 tygodnia życia do 3 lat.
Opiekę nad Maluszkami sprawuje w pełni wykwalifikowany personel z doświadczeniem w pracy z dziećmi. Opiekę łączymy z zabawą i pierwszą edukacją.

* * *
Nasza placówka znajduje się w zacisznych miejscach na Grunwaldzie wśród innych domków jednorodzinnych.

Dzieci mają do dyspozycji bawialnie z kącikami jadalnianymi, przeznaczone dla każdej grupy wiekowej, sypialnie oraz łazienki.

Placówka posiada duży ogród z zabawkami, piaskownicą oraz domkiem ze zjeżdżalnią.

* * *
Nadzór nad żłobkiem sprawuje Wydział Zdrowia i Spraw Społecznych Miasta Poznania.
Spełniamy wszystkie wymagania ustawy o opiece nad dziećmi do lat 3.
Jesteśmy placówką wpisaną do rejestru żłobków i klubów dziecięcych Miasta Poznania pod numerami 12/2016.
Otrzymaliśmy pozytywne opinie Państwowego Inspektora Sanitarnego oraz Straży Pożarnej.

* * *

Pracujemy przez cały rok kalendarzowy z wyjątkiem dni ustawowo wolnych od pracy, Wigilii, oraz dwutygodniowej przerwy technicznej w okresie wakacyjnym.

Nasz żłobek jest otwarty od poniedziałku do piątku
w godzinach od 6:30 – 17:00.

Zapisz dziecko już teraz korzystając z formularza kontaktowego lub skontaktuj się z nami pod nr tel: 666-876-630 lub 512 -195 - 399.


DOFINANSOWANIE

żłobek korzysta z projektu

"Działalność na rzecz rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa, upowszechniania i ochrony praw dziecka" na lata 2024-2026 - ŻŁOBKI NIEPUBLICZNE

Celem zadania publicznego jest zapewnienie miejsc dzieciom od ukończonego 20 tygodnia życia do lat 3 lat lub w przypadku gdy niemożliwe lub utrudnione jest objęcie dziecka wychowaniem przedszkolnym - 4 roku życia również dzieciom z niepełnosprawnościami. Żłobek realizuje zadania oraz cele, które wynikają z Ustawy, a w szczególności:

• zapewnia dzieciom opiekę w warunkach bytowych zbliżonych do warunków domowych oraz wychowuje w atmosferze bezpieczeństwa i akceptacji,

• zapewnia właściwą opiekę pielęgnacyjną, edukacyjną i stwarza odpowiednią przestrzeń do swobodnej zabawy w pomieszczeniach i na wolnym powietrzu,

• wspomaga indywidualny rozwój dziecka oraz wczesną edukację,

• troszczy się o prawidłowy rozwój fizyczny oraz stan zdrowia poprzez wyrabianie nawyków higieny życia codziennego i prowadzenie zajęć ogólnorozwojowych, wdraża działania profilaktyczne promujące zdrowie,

• zapewnia racjonalne żywienie zawierające niezbędne składniki pokarmowe odpowiadające normom fizjologicznego zapotrzebowania w żywieniu dzieci,

• przestrzega zasad higienicznych oraz zasad higieny snu,

• rozwija wrażliwość estetyczną dzieci i wyobraźnię, uzdolnienia poprzez różne formy działalności plastyczno-technicznej oraz troskę o estetykę otoczenia,

• kształtuje postawy społeczne przez przyzwyczajanie dzieci do zgodnego współżycia i współdziałania w zespole rówieśników, budzenie i rozwijanie uczuć przywiązania i życzliwości,

• współdziała z Rodzicami/Prawnymi opiekunami pełniąc wobec nich funkcję wspierającą działania wychowawcze oraz funkcję doradczą

• udziela rzetelnej informacji o postępach dziecka, jego rozwoju i zachowaniu

• pomaga w rozpoznawaniu możliwości rozwojowych dziecka i podjęciu wczesnej interwencji specjalistycznej, uzgadnia z rodzicami kierunki i zakres zadań opiekuńczych, edukacyjnych i wychowawczych realizowanych w żłobku.

Całkowita wartość projektu - 1 382 290,00 zł

Termin realizacji zadania - 1.07.2024 - 31.08.2026

"Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania"

#poznanwspiera

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH - wersja skrócona

Działając na podstawie art. 22b ustawy z 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich Dyrektor

Niepublicznego Żłobka „Mali Przyjaciele” oddział II w Poznaniu

z dniem 15.08.2024

wprowadza do stosowania „Standardy Ochrony Małoletnich” (zwane dalej „Standardami”), których naczelnym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa małoletnim, dbałość o ich dobro, uwzględnianie ich potrzeb i podejmowanie działań w ich jak najlepszym interesie.

NA PODSTAWIE

  • Ustawa z 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (Dz.U. z 2023 r. poz. 1304 ze zm.) – art. 22c, art. 22b.
  • Ustawa z 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023 r. poz. 1606) – art. 7 pkt 6.
  • Poradnik Fundacji – Dajemy Dzieciom Siłę

CEL

Zapewnienie bezpieczeństwa małoletnim, dbałość o ich dobro, uwzględnianie potrzeb i podejmowanie działań w ich jak najlepszym interesie

Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników zatrudnionych w ŻŁOBKU MALI PRZYJACIELE ODDZIAŁ II jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Pracownik placówki traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przez pracownika wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. Pracownik placówki, realizując te cele, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych danej placówki oraz swoich kompetencji.

Dobro i bezpieczeństwo dzieci w jest priorytetem wszelkich działań podejmowanych przez pracowników na rzecz dzieci. Pracownik traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Realizując zadania placówka działa w ramach obowiązującego prawa, obowiązujących w niej przepisów wewnętrznych oraz w ramach posiadanych kompetencji. Niedopuszczalne jest, by pracownik stosował wobec dziecka jakiekolwiek formy przemocy.

Niniejszy system ochrony dzieci przed krzywdzeniem określa procedury interwencji, działania profilaktyczne, edukacyjne, zasady zapobiegania krzywdzeniu dzieci, a w sytuacji gdy do krzywdzenia doszło – określa zasady zmniejszenia rozmiaru jego skutków poprzez prawidłową i efektywną pomoc dziecku oraz wskazuje odpowiedzialność osób zatrudnionych w placówce za bezpieczeństwo dzieci do niego uczęszczających.

Niniejsze Standardy ochrony małoletnich przed krzywdzeniem zostały opublikowane na stronie internetowej http://www.zlobekmaliprzyjaciele.pl/ Są szeroko promowane wśród całego personelu, rodziców i dzieci do niej uczęszczających. Poszczególne grupy małoletnich są z poniższymi Standardami aktywnie zapoznawane poprzez prowadzone działania edukacyjne i informacyjne.

Obszary Standardów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem.

Standard 1 – Żłobek Mali Przyjaciele oddział II w Poznaniu opracował, przyjął i wdrożył do realizacji Standardy Ochrony Małoletnich.

  1. Standardy dotyczą całego personelu (pracowników, współpracowników, stażystów i wolontariuszy – na wszystkich szczeblach placówki).
  2. Organ zarządzający placówką zatwierdził Standardy, a za ich wdrażanie i nadzorowanie odpowiada kierownictwo placówki.
  3. Kierownictwo placówki wyznaczyło osobę odpowiedzialną za monitoring realizacji Standardów. Rola oraz zadania tej osoby są jasno określone.
  4. Standardy ochrony małoletnich jasno i kompleksowo określają:
    1. zasady bezpiecznej rekrutacji personelu
    2. sposób reagowania w placówce na przypadki podejrzenia, że dziecko doświadcza krzywdzenia
    3. zasady bezpiecznych relacji personel-dziecko
    4. zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych
    5. zasady ochrony wizerunku i danych osobowych dzieci
  5. Standardy są opublikowane i szeroko promowana wśród całego personelu, rodziców i dzieci, a poszczególne grupy są z nią aktywnie zapoznawane poprzez działania edukacyjne i informacyjne.

Standard 2 – Żłobek Mali Przyjaciele oddział II w Poznaniu stosuje zasady bezpiecznej rekrutacji personelu, regularnie szkoli personel ze Standardów tj.:

  1. zasady rekrutacji personelu pracującego z dziećmi, w tym obowiązek uzyskiwania danych z Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym o każdym członku personelu oraz, gdy jest to dozwolone przepisami obowiązującego prawa, informacji z Krajowego Rejestru Karnego, a kiedy prawo na to nie zezwala, uzyskiwania oświadczenia personelu dotyczącego niekaralności lub braku toczących się postępowań karnych lub dyscyplinarnych za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności oraz przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę małoletniego,
  2. zasady bezpiecznych relacji personelu z małoletnimi, wskazujące, jakie zachowania na terenie placówki są niedozwolone, a jakie pożądane w kontakcie z dzieckiem,
  3. zasady zapewniania pracownikom podstawowej wiedzy na temat ochrony małoletnich przed krzywdzeniem oraz udzielania pomocy dzieciom w sytuacjach zagrożenia, w zakresie:
  • rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci,
  • procedur interwencji w przypadku podejrzeń krzywdzenia,
  • odpowiedzialności prawnej pracowników, zobowiązanych do podejmowania interwencji,
  1. zasady przygotowania personelu (pracującego z dziećmi i ich rodzicami/opiekunami) do edukowania:
  • dzieci na temat ochrony przed przemocą i wykorzystywaniem,
  • rodziców/opiekunów dzieci na temat wychowania dzieci bez przemocy oraz chronienia ich przed przemocą i wykorzystywaniem,
  1. zasady dysponowania materiałami edukacyjnymi dla dzieci i dla rodziców oraz aktywnego ich wykorzystania.

Standard 3 – Żłobek Mali Przyjaciele oddział II w Poznaniu wdrożyła i stosuje procedury interwencyjne, które znane są i udostępnione całemu personelowi. Każdy pracownik wie komu należy zgłosić informację o krzywdzeniu małoletniego i kto jest odpowiedzialny za działania interwencyjne. Każdemu pracownikowi udostępnione są dane kontaktowe do lokalnych instytucji odpowiedzialnych za przeciwdziałanie i interwencję w przypadku krzywdzenia małoletnich.

  1. Placówka wypracowała procedury, które określają krok po kroku, jakie działanie należy podjąć w sytuacji krzywdzenia dziecka lub zagrożenia jego bezpieczeństwa ze strony personelu organizacji, członków rodziny, rówieśników i osób obcych.
  2. Placówka dysponuje danymi kontaktowymi lokalnych instytucji i organizacji, które zajmują się interwencja i pomocą w sytuacjach krzywdzenia dzieci (policja, sąd rodzinny, centrum interwencji kryzysowej, ośrodek pomocy społecznej, placówki ochrony zdrowia) oraz zapewnia do nich dostęp wszystkim pracownikom.

Standard 4 – Żłobek Mali Przyjaciele oddział II w Poznaniu co najmniej raz na 2 lata monitoruje i w razie konieczności ewaluuje zapisy Standardów, konsultując się z personelem i rodzicami oraz je aktualizuje.

Przyjęte standardy ochrony małoletnich są weryfikowane ze szczególnym uwzględnieniem analizy sytuacji związanych z wystąpieniem zagrożenia bezpieczeństwa dzieci.

Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dziecka.

  1. Pracownicy placówki posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.
  2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka pracownicy placówki podejmują rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia
    i motywując ich do szukania dla siebie pomocy.
  3. Pracownicy monitorują sytuację i dobrostan dziecka.
  4. Pracownicy znają i stosują zasady bezpiecznych relacji personel–dziecko.
  5. Rekrutacja pracowników placówki odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekrutacji personelu.
  6. Pracownicy placówki posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka krzywdzenia małoletnich. Takie jak:
  1. małoletni jest często brudny, nieprzyjemnie pachnie;
  2. małoletni kradnie jedzenie, pieniądze itp.;
  3. małoletni żebrze - małoletni jest głodny;
  4. małoletni nie otrzymuje potrzebnej mu opieki medycznej, szczepień, okularów itp.;
  5. małoletni nie ma przyborów szkolnych, odzieży i butów dostosowanych do warunków atmosferycznych;
  6. małoletni ma widoczne obrażenia ciała (siniaki, ugryzienia, rany), których pochodzenie trudno jest wyjaśnić. Obrażenia są w różnej fazie gojenia;
  7. podawane przez małoletniego wyjaśnienia dotyczące obrażeń wydają się niewiarygodne, niemożliwe, niespójne itp., często je zmienia;
  8. pojawia się niechęć do zajęć fizycznych – małoletni nadmiernie zakrywa ciało, niestosownie do sytuacji i pogody;
  9. boi się rodzica lub opiekuna, boi się przed powrotem do domu;
  10. małoletni wzdryga się, kiedy podchodzi do niego osoba dorosła;
  11. małoletni cierpi na powtarzające się dolegliwości somatyczne: bóle brzucha, głowy, mdłości itp.;
  12. małoletni jest bierny, wycofany, uległy, przestraszony, depresyjny itp. lub zachowuje się agresywnie, buntuje się, samo okalecza się itp.;
  13. małoletni osiąga słabsze wyniki w nauce w stosunku do swoich możliwości;
  14. małoletni ucieka w świat wirtualny (gry komputerowe, Internet);
  15. używa środków psychoaktywnych;
  16. nadmiernie szuka kontaktu z dorosłym (tzw. „lepkość” małoletniego);
  17. w pracach artystycznych, rozmowach, zachowaniu małoletniego zaczynają dominować elementy/motywy seksualne;
  18. małoletni jest rozbudzony seksualnie niestosownie do sytuacji i wieku;
  19. małoletni ucieka z domu;
  20. nastąpiła nagła i wyraźna zmiana zachowania małoletniego;
  21. małoletni mówi o przemocy.
  1. Jeżeli z objawami u małoletniego współwystępują określone zachowania rodziców lub opiekunów, to podejrzenie, że małoletni jest krzywdzony jest szczególnie uzasadnione.

Niepokojące zachowania rodziców to:

  1. rodzic (opiekun) podaje nieprzekonujące lub sprzeczne informacje lub odmawia wyjaśnień przyczyn obrażeń małoletniego;
  2. rodzic (opiekun) odmawia, nie utrzymuje kontaktów z osobami zainteresowanymi losem małoletniego;
  3. rodzic (opiekun) mówi o małoletnim w negatywny sposób, ciągle obwinia, poniża strofuje małoletniego (np.: używając określeń takich jak „idiota”, „gnojek”, „gówniarz”);
  4. rodzic (opiekun) poddaje małoletniego surowej dyscyplinie lub jest nadopiekuńczy lub zbyt pobłażliwy lub odrzuca małoletniego;
  5. rodzic (opiekun) nie interesuje się losem i problemami małoletniego;
  6. rodzic (opiekun) często nie potrafi podać miejsca, w którym aktualnie przebywa małoletni;
  7. rodzic (opiekun) jest apatyczny, pogrążony w depresji;
  8. rodzic (opiekun) zachowuje się agresywnie;
  9. rodzic (opiekun) ma zaburzony kontakt z rzeczywistością np. reaguje nieadekwatnie do sytuacji;
  10. wypowiada się niespójnie;
  11. rodzic (opiekun) nie ma świadomości lub neguje potrzeby małoletniego;
  12. rodzic (opiekun) faworyzuje jedno z rodzeństwa;
  13. rodzic (opiekun) przekracza dopuszczalne granice w kontakcie fizycznym lub werbalnym;
  14. rodzic (opiekun) nadużywa alkoholu, narkotyków lub innych środków odurzających.
  1. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka, pracownicy placówki podejmują rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich do szukania stosownej pomocy.

Zasady reagowania na przypadki podejrzenia, że małoletni doświadcza krzywdzenia. Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka.

W przypadku powzięcia przez pracownika podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, pracownik ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji Dyrektorowi placówki.

  1. Po uzyskaniu informacji, dyrektor wzywa opiekunów dziecka, którego krzywdzenie podejrzewa i informuje ich o podejrzeniu.
  2. Wyznaczona przez dyrektora osoba sporządza opis sytuacji dziecka na podstawie rozmów z dzieckiem, nauczycielami, wychowawcą i rodzicami oraz opracowuje plan pomocy małoletniemu.
  3. Plan pomocy małoletniemu powinien zawierać wskazania dotyczące:
  1. podjęcia przez placówkę działań w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiedniej instytucji,
  2. wsparcia, jakie zaoferuje dziecku placówka,
  3. skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka potrzeba.
  1. W bardziej skomplikowanych przypadkach (dotyczących np. wykorzystywania seksualnego lub znęcania się fizycznego i psychicznego o dużym nasileniu) dyrektor powołuje zespół interwencyjny, w skład którego mogą wejść: pedagog/psycholog, wychowawca dziecka, dyrektor, inni pracownicy mający wiedzę na temat skutków krzywdzenia dziecka lub o krzywdzonym dziecku.
  2. Zespół interwencyjny sporządza plan pomocy małoletniemu na podstawie opisu sporządzonego przez pedagoga/psychologa oraz innych, uzyskanych przez członków zespołu, informacji.
  3. W przypadku gdy podejrzenie krzywdzenia zgłoszą rodzice/opiekunowie dziecka, dyrektor jest zobowiązany powołać zespół interwencyjny.
  4. Zespół, o którym mowa, wzywa rodziców/opiekunów dziecka na spotkanie wyjaśniające, podczas którego może zaproponować zdiagnozowanie zgłaszanego podejrzenia w zewnętrznej, bezstronnej instytucji. Ze spotkania sporządza się protokół.
  5. Sporządzony przez zespół interwencyjny plan pomocy małoletniemu wraz z zaleceniem współpracy przy jego realizacji przedstawiany jest rodzicom/opiekunom przez pedagoga/psychologa.
  6. Pedagog/psycholog informuje rodziców/opiekunów o obowiązku placówki – jako instytucji – zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia małoletniego do odpowiedniej instytucji (prokuratura, policja lub sąd rodzinny, ośrodek pomocy społecznej bądź przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego – procedura „Niebieskiej Karty” – w zależności od zdiagnozowanego typu krzywdzenia i skorelowanej z nim interwencji).

Po poinformowaniu rodziców/opiekunów małoletniego przez pedagoga/psychologa – zgodnie z punktem poprzedzającym – dyrektor składa zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do prokuratury/policji lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich, ośrodka pomocy społecznej lub przesyła formularz „Niebieska Karta – A” do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego.

W przypadku gdy podejrzenie krzywdzenia zgłosili rodzice/opiekunowie małoletniego, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone – placówka informuje o tym fakcie rodziców/opiekunów dziecka na piśmie.

Z przebiegu interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik nr 3 do niniejszych Standardów. Kartę tę załącza się do dokumentacji dziecka w placówce.

Wszyscy pracownicy i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązani do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.

Pierwszy krok w rozmowie, to nawiązanie dobrego kontaktu z dzieckiem. Jeżeli to się uda można delikatnie przejść do zadawania mu pytań.

W tym momencie rozmowy trzeba zapewnić małoletniego, że ma prawo czegoś nie wiedzieć, nie rozumieć pytania lub nie chcieć na nie odpowiedzieć. Taka informacja wzmocni jego poczucie bezpieczeństwa i zmniejszy prawdopodobieństwo, że starając się spełnić oczekiwania rozmówcy będzie mówiło nieprawdę.

Oczywiście zasadą jest używanie w rozmowie z prostego, zrozumiałego języka (zdania pojedyncze, bez podwójnych przeczeń, trudnych wyrazów itd.). Stawiane pytania powinny mieć otwarty charakter, umożliwiający małoletniemu opowiedzenie własnymi słowami o tym co mu się przytrafiło. Pytania takie mogą zaczynać się od wyrażeń:

  • czy możesz powiedzieć coś więcej na ten temat?
  • czy chciałbyś jeszcze coś dodać?
  • czy mógłbyś mi o tym opowiedzieć?
  • wyjaśnij mi to dokładnie, chciałbym lepiej zrozumieć.

Nie można zadawać pytań sugerujących. Powinno się także unikać pytań zaczynających się od słów: dlaczego? po co? mogących wywołać w małoletnim poczucie winy. Podczas swojej wypowiedzi małoletni cały czas powinien mieć świadomość, że jest uważnie słuchany.

Pracownik powinien używać świadczących o tym sygnałów. Mogą mieć one charakter niewerbalny (gesty, mimika) jak również werbalny.

Sygnały werbalne to między innymi: zwroty parajęzykowe (np. uhm, aha, no tak), parafrazowanie i odzwierciedlanie. Parafrazowanie można wykorzystać, gdy w rozmowie nastąpi naturalna przerwa, gdy małoletni nagle zamilknie lub zawiesi głos na końcu zdania i da do zrozumienia, że czeka na jakąś reakcję. Istotą parafrazowania jest powtórzenie własnymi słowami tego, co powiedziało dziecko. Można je zacząć od słów: o ile dobrze Cię zrozumiałem... chcesz przez to powiedzieć, że... próbuję zrozumieć, to znaczy, że... czy mam rację myśląc, że... Odzwierciedlanie to nazywanie odczuć rozmówcy podkreślające zrozumienie przekazów tak werbalnych jak i pozawerbalnych. Może zacząć się zwrotami: widzę, że jest Ci smutno... wygląda na to, że bardzo Cię niepokoi...

Dodatkowe wskazówki, którymi warto się kierować rozmawiając
z małoletnim co do którego istnieje podejrzenie, że jest krzywdzone
w rodzinie:

  • Trzeba zachować spokój.
  • Nie można okazywać złości, zszokowania czy zakłopotania tym co dziecko mówi.
  • Trzeba też powstrzymać się od wypowiadania negatywnych sądów o „agresorze”.
  • Nauczyciel, pedagog nie jest śledczym. W rozmowie, którą prowadzi nie chodzi zbieranie dowodów, ustalanie szczegółów i niepodważalnych faktów. Jeżeli sprawa okaże się poważna ustali je sędzia i psycholog specjalista.
  • Trzeba starać się oszczędzić dziecku traumy związanej z koniecznością kilkukrotnego powtarzania bolesnych szczegółów.
  • Należy pozwolić dziecku ujawnić to, na co jest gotowe.
  • Nie wolno pospieszać dziecka, trzeba dostosować się do jego tempa relacjonowania wydarzeń.
  • Należy je upewnić, że dobrze robi ujawniając krzywdy, których doznało, pochwalić je za to, zapewnić, że to co się stało nie jest jego winą, że nie ponosi również odpowiedzialności za to, że nie powiedziało o tym, co mu się przydarzyło od razu.
  • Należy przejawiać zaufanie i wiarę w to, co mówi i przyjmować to bez osądzania.
  • Nie należy dramatyzować, tworzyć atmosfery sensacji, wyjątkowości wydarzeń, ale jednocześnie nie należy udawać przed dzieckiem, że wszystko jest w porządku.
  • Dziecko powinno odczuć, że to o czym opowiada nie powinno mieć miejsca.
  • Nie wolno zaprzeczać lub bagatelizować jego uczuć.
  • Trzeba w tych uczuciach mu towarzyszyć. Wyrazić wprost, że się je widzi i rozumie. Nie mają w tym momencie większego sensu stwierdzenia typu wszystko będzie dobrze, nie płacz, nie przejmuj się. Można jednak starać się mu wytłumaczyć, że są dzieci mające podobne problemy, z którymi czują się tak samo, że różne trudności, które przeżywa, np. ból fizyczny, koszmary nocne, złe samopoczucie itp., miną.
  • Nie można obiecywać dziecku zachowania rozmowy w tajemnicy. Spełnienie obietnicy uniemożliwiłoby podjęcie jakiejkolwiek interwencji.
  • Nie można składać innych pochopnych obietnic. Nie ma pewności, jak dalej potoczą się losy dziecka. Nie wiadomo czy sprawca od razu zostanie odizolowany od niego, jak zareaguje jego rodzina, czy nikt inny już go nie skrzywdzi.
  • Na koniec spotkania trzeba wyraźnie powiedzieć dziecku, że mu się wierzy i poinformować je, co dalej będzie się działo, z kim będą przeprowadzone rozmowy, aby spróbować mu pomóc.
  • Rozmowę trzeba spróbować zakończyć jakąś pozytywną uwagą.

Zasady ochrony wizerunku dziecka i danych osobowych małoletnich

  1. Uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka, zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych małoletnich zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
  2. Dane osobowe małoletniego podlegają ochronie na zasadach określonych w Ustawie z dna 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych):
    1. pracownik ma obowiązek zachowania tajemnicy danych osobowych, które przetwarza oraz zachowania w tajemnicy sposobów zabezpieczenia danych osobowych przed nieuprawnionym dostępem;
    2. dane osobowe dziecka są udostępniane wyłącznie osobom i podmiotom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów;
  3. Wytyczne dotyczące zasad ochrony wizerunku dziecka i danych osobowych dzieci stanowią Załącznik nr 4 do niniejszych Standardów.
  4. Pracownikowi nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) na jego terenie bez pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego dziecka.
  5. Upublicznienie przez pracownika wizerunku dziecka utrwalonego w jakiejkolwiek formie (fotografia, nagranie audio-wideo) wymaga pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego dziecka.
  6. W celu uzyskania zgody, o której mowa wyżej, pracownik może skontaktować się z opiekunem dziecka, by uzyskać zgodę na nieodpłatne wykorzystanie zarejestrowanego wizerunku dziecka i określić, w jakim kontekście będzie wykorzystywany, np. że umieszczony zostanie na platformie YouTube w celach promocyjnych lub na stronie internetowej placówki (niniejsza zgoda obejmuje wszelkie formy publikacji, w szczególności plakaty reklamowe, ulotki, drukowane materiały promocyjne, reklamę w gazetach i czasopismach oraz w Internecie itp.), lub ustalić procedurę uzyskania zgody. Niedopuszczalne jest podanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekuna dziecka – bez wiedzy i zgody tego opiekuna.

Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych

  1. Zapewniając dzieciom dostęp do Internetu, podejmuje działania zabezpieczające małoletnich przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju. W szczególności instaluje i aktualizuje oprogramowanie zabezpieczające. Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych stanowią Załącznik nr 5 do niniejszych Standardów.
  2. W przypadku gdy dostęp do Internetu realizowany jest pod nadzorem pracownika placówki jest on zobowiązany informować dzieci o zasadach bezpiecznego korzystania z Internetu oraz czuwać nad ich bezpieczeństwem podczas korzystania z Internetu w czasie zajęć.
  3. Osoba odpowiedzialna za dostęp do Internetu przeprowadza z dziećmi cykliczne szkolenia dotyczące bezpiecznego korzystania z Internetu.
  4. Placówka zapewnia stały dostęp do materiałów edukacyjnych, dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu, przy komputerach.
  5. Osoba odpowiedzialna za dostęp do Internetu w porozumieniu z dyrektorem zabezpiecza sieć przed niebezpiecznymi treściami, poprzez instalację i aktualizację odpowiedniego, nowoczesnego oprogramowania.

NA TERENIE PLACÓWKI NIE MA DOSTĘPU DO INTERNETU

  1. Placówka nie zapewnia dzieciom dostępu do Internetu.
  2. Na terenie placówki dostęp dziecka do Internetu możliwy jest wyłącznie przez prywatne urządzenia mobilne małoletnich.
  3. W przypadku zaobserwowania przeglądania przez dziecko niebezpiecznych treści, pracownik placówki przekazuje taką informację Kierownictwu jednostki, które powiadamia opiekunów dziecka o zdarzeniu.


Procedury określające zakładanie „Niebieskie Karty”

  1. Głównym celem „Niebieskich Kart” jest usprawnienie pomocy oferowanej przez Szkołę, ale też tworzenie warunków do systemowego, interdyscyplinarnego modelu pracy z rodziną.
  2. Jeśli do jakiegokolwiek pracownika w Szkole przyjdzie uczeń i zgłosi, iż wobec niego stosowana jest przemoc pracownik ten powinien wszcząć procedurę „Niebieskie Karty”. Każde powzięcie informacji o zaistnieniu przemocy nakazuje rozpocząć działania.
  3. Procedura „Niebieskie Karty” stosowana jest każdorazowo w sytuacjach podejmowania interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdzenia ucznia.

Pracownicy żłobków zawiadamiają przedstawicieli innych służb o konieczności rozpoczęcia procedury „Niebieskiej Karty”,, chyba że w ich szeregach pracują przedstawiciele służb uprawnionych – np. ochrony zdrowia. W przeciwnym razie służbą odpowiednią do zawiadomienia o konieczności wszczęcia procedury będzie Ośrodek Pomocy Społecznej.

Procedurę „Niebieskie Karty” stanowi załącznik nr 6 niniejszych Standardów.

Standardy jakości opieki i wspierania rozwoju dzieci

  1. W Żłobku Mali Przyjaciele oddział II w Poznaniu

SĄ OPRACOWANE NA PIŚMIE FUNDAMENTALNE ZASADY JEJ FUNKCJONOWANIA

Każda placówka zajmująca się rozwojem małych dzieci powinna funkcjonować według zasad, które są w pełni jasne dla personelu oraz rodziców. Wszystkie osoby pracujące w placówce, pomimo różnic indywidualnych oraz osobistego światopoglądu, powinny działać we wspólnym systemie wartości dotyczącym opieki nad dziećmi i spraw z tym związanych. Jasne wytyczne, którymi kieruje się placówka, umożliwiają rodzicom wybór miejsca, gdzie zarówno dzieci, jak i dorośli będą czuli się dobrze. Do fundamentalnych założeń, które każdy pracownik musi respektować, należą m.in. niezbywalne prawa dziecka opisane w Konwencji Praw Dziecka.

A. wizja dziecka

Wizja dziecka określa m.in.:

  • co kadra rozumie przez dobro dziecka
  • jak kadra rozumie to, że każde dziecko jest wyjątkowe
  • jak wspierać indywidualny rozwój dziecka w grupie
  • jak stwarzać warunki wspierające nawiązywanie rówieśniczych relacji między dziećmi

B. misja placówki

Misja placówki określa m.in.:

  • czym powinna być placówka dla dziecka i jego rodziny oraz dla personelu
  • minimum trzy priorytetowe cele pracy placówki i uzasadnienie ich wyboru
  • filozofię współpracy z rodzicami

C. wizja wychowawcy

Wizja wychowawczyni/wychowawcy określa m.in.:

  • kim jest wychowawczyni/wychowawca dla dziecka
  • jakie zadania wychowawczyni/wychowawcy są najważniejsze
  • jak indywidualne cechy osobowości wychowawczyni/wychowawcy wpływają na pracę z dziećmi, jakimi emocjami świadomie dzieli się z dziećmi
  • jak dba o swój profesjonalny rozwój
  1. W PLACÓWCE SĄ SPISANE PRAKTYCZNE PRZYKŁADY SYTUACJI RESPEKTOWANIA WYSZCZEGÓLNIONYCH PRAW DZIECKA
  • kadra respektuje prawo dziecka do nieskrępowanego wyrażania uczuć i potrzeb
  • kadra respektuje prawo dziecka do indywidualnego tempa rozwoju
  • kadra respektuje prawo dziecka do pomocy przy radzeniu sobie z trudnymi przeżyciami
  • kadra respektuje prawo dziecka do badania, eksperymentowania i różnorodności doświadczeń
  • kadra respektuje prawo dziecka do tajemnicy
  • kadra respektuje prawo dziecka do informacji
  • kadra respektuje prawo dziecka do wyrażania swojego zdania
  • kadra respektuje prawo dziecka do autonomicznego podejmowania decyzji
  • kadra respektuje prawo dziecka do jedzenia i picia, gdy jest głodne i spragnione
  • kadra respektuje prawo dziecka do intymności
  • kadra respektuje prawo dziecka do snu i odpoczynku, kiedy jest zmęczone

  1. KOMPETENCJE KADRY

Kompetencje osobiste osób pracujących w placówce mają pierwszorzędne znaczenie dla jakości opieki i edukacji dzieci. Aby kadra potrafiła budować relacje z dziećmi oraz realizować program pedagogiczny, musi zadbać o swój rozwój osobisty – w tym nie tylko o wiedzę i umiejętności, lecz także znajomość emocji i potrzeb, umiejętność ich nazywania i wyrażania. Szkolenia i superwizje muszą się odbywać w ramach czasu pracy kadry, ale nie czasu pracy z dziećmi.

  1. PRACA PEDAGOGICZNA

Każde dziecko powinno mieć warunki do angażowania się w interesujące je działania (zabawę), które pozwalają na odkrywanie, kreatywność i nadawanie znaczeń, zarówno samodzielnie, z innymi dziećmi, jak i z udziałem wspierających dorosłych. Każde dziecko powinno mieć przy tym zapewnioną możliwość wyboru stopnia swojego zaangażowania. Placówka powinna mieć program edukacyjny, nawiązujący do zainteresowań dzieci, ich możliwości rozwojowych oraz aktualnej dyspozycji. Niezbędne jest zapewnienie dzieciom warunków bezpieczeństwa psychicznego i fizycznego oraz odpowiednich relacji międzyludzkich.

  1. SYTUACJE RODZINNE

Sytuacje codzienne to czynności powtarzalne, stanowiące element rutyny każdego dnia. Dzięki nim dziecko porządkuje swój świat, buduje odrębność, rozwija kompetencje społeczne, emocjonalne i motywację do aktywnego uczestniczenia w środowisku. Charakter codziennych sytuacji tworzy kulturę danego miejsca, buduje atmosferę wychowawczą. Sposób ich organizowania ma kluczowe znaczenie dla rozwoju małych dzieci, gdyż dotyczy zaspakajania pierwszorzędnych w tym wieku potrzeb fizjologicznych i emocjonalnych. Od tego zależy jakość doświadczeń dzieci, ich poczucie bezpieczeństwa oraz prawidłowy rozwój.

  1. dziecko jest codziennie indywidualnie witane i żegnane przez znaną mu osobę z personelu
  2. czas i formy porannego pożegnania dziecka z rodzicem/osobą, która przyszła z dzieckiem, odpowiadają na aktualne potrzeby dziecka
  3. kadra zna indywidualne potrzeby i przyzwyczajenia dzieci związane ze snem i odpoczynkiem
  4. kadra dba, by rytm dnia, sposoby odpoczynku i aktywności dostosowywać do potrzeb dzieci

Czynności higieniczne odbywają się z poszanowaniem indywidualnych potrzeb dzieci

  1. kadra szanuje prawo dziecka do własnych decyzji związanych z higieną
  • zmiana pieluszki odbywa się we współpracy z dzieckiem i za jego zgodą
  • kadra przypomina dzieciom o korzystaniu z toalety lub nocnika, ale dzieci same decydują, czy chcą z nich skorzystać
  • kadra uwzględnia prawo dziecka do towarzystwa lub intymności w toalecie
  • dziecko nie musi pytać dorosłego o pozwolenie na skorzystanie z toalety lub umycie rąk
  1. kadra uwzględnia możliwości dziecka w zakresie czynności higienicznych
  • kadra wymienia z rodzicami aktualne informacje na temat umiejętności dziecka w zakresie czynności higienicznych i uzgadnia z nimi wspólne działania w tym zakresie
  • kadra wspomaga samodzielność dzieci związaną z higieną odpowiednio do poziomu ich rozwoju
  1. kadra wspiera dzieci w czynnościach związanych z higieną
    • kadra w żaden sposób nie nagradza ani nie karze dzieci za załatwianie naturalnych potrzeb fizjologicznych (skorzystanie z nocnika, zmoczenie się)
    • dziecko nie jest zawstydzane ani nie spotyka się z rozczarowaniem dorosłych, gdy nie zasygnalizuje potrzeby skorzystania z nocnika lub toalety
    • kadra przewija dziecko bez pośpiechu, z delikatnością i uważnością, żeby nie sprawić mu bólu ani przykrości
    • kadra nie okazuje dzieciom werbalnie i niewerbalnie swojej niechęci przy czynnościach związanych z pielęgnacją
    • kadra podczas przewijania pozostaje w kontakcie z dzieckiem
    • osoby z kadry uzgadniają ze sobą na bieżąco sposoby wspierania dzieci w rozwoju związanym z higieną
    • kadra wypracowuje z dziećmi nawyk mycia rąk

Udział dzieci w porządkowaniu jest traktowany jako okazja do ich rozwoju

  1. aranżacja przestrzeni ułatwia porządkowanie sali oraz ogrodu
  • sala jest tak zaaranżowana, żeby dzieci mogły samodzielnie brać zabawki i odkładać je na miejsce
  • każda zabawka ma swoje miejsce
  • w sali i ogrodzie dzieci mają dostęp do sprzętów do sprzątania
  1. kadra włącza dzieci do porządkowania
  • kadra dba o to, żeby porządkowanie było stałym elementem każdego dnia
  • kadra inicjuje sprzątanie i zachęca dzieci do udziału we wspólnych porządkach
  • kadra nie wymaga, aby dzieci były zaangażowane w sprzątanie

  1. ŻYWIENIE

Jedzenie i picie zaspokajają podstawowe potrzeby fizjologiczne dzieci, słusznie więc w każdej placówce przywiązuje się do nich dużą wagę. Standardy związane z żywieniem zostały podzielone na dwie grupy wiekowe ze względu na duże zróżnicowanie potrzeb dzieci w tym zakresie. Osobno zwracamy uwagę na warunki, w jakich powinny się odbywać posiłki, ponieważ spokój i dobra atmosfera są niezbędne do prawidłowego rozwoju emocjonalnego, społecznego i poznawczego dzieci.

  1. ADAPTACJA

Adaptacja do pobytu w placówce to kluczowy okres w życiu dziecka. Badania pokazują, że adaptacja wiąże się ze stresem i to, w jaki sposób proces będzie przebiegać, ma wpływ na poziom kortyzolu (hormonu stresu) u dziecka, a co za tym idzie, na jego funkcjonowanie w placówce oraz dobrostan psychiczny. Niewłaściwie prowadzony proces adaptacji może nawet zagrażać zdrowiu dziecka. Niezwykle ważne jest więc odpowiednie wsparcie dzieci w tym procesie, poświęcenie im tyle czasu i uwagi, ile potrzebują. Podobnego wsparcia dziecko może potrzebować także na kolejnym etapie – podczas przejścia do następnej grupy w placówce

  1. placówka organizuje adaptację nowych dzieci tak, by móc poświęcić uwagę każdemu z nich
  2. rodzice lub inne bliskie dorosłe osoby towarzyszą dziecku w czasie adaptacji
  3. w placówce prowadzi się różne działania ułatwiające dzieciom adaptację
  4. kadra uważnie buduje relacje z dzieckiem, szanując jego potrzeby
  5. kadra rozpoznaje moment zakończenia adaptacji dziecka i wie, kiedy dziecko jest gotowe do rozstania z rodzicem
  6. kadra poświęca szczególną uwagę dzieciom podczas zmiany związanej z przejściem dziecka z grupy do grupy
  7. kadra zaznajamia rodziców z przebiegiem procesu adaptacji i jego znaczeniem dla zdrowia i rozwoju dzieci
  8. w trakcie adaptacji kadra daje wsparcie rodzicom w sytuacjach dla nich trudnych
  1. WSPÓŁPRACA Z RODZICAMI

Współpraca kadry i rodziców jest oparta na partnerstwie, którego podstawą jest rozumienie decydującej roli rodziców i rodziny w życiu dziecka. Wymiana informacji między rodzicami a personelem jest niezbędna i powinna przebiegać w atmosferze otwartości i zaufania. Kadra powinna wspierać rodziców w wypełnianiu obowiązków rodzicielskich i uwzględniać ich zdanie w sprawach związanych z funkcjonowaniem placówki.

  1. placówka jest otwarta na obecność rodziców
  2. kadra dba o utrzymanie stałego kontaktu z rodzicami
  3. placówka stwarza rodzicom możliwość poszerzania wiedzy i doskonalenia kompetencji rodzicielskich
  4. placówka stwarza warunki do wolontariatu Rodziców
  5. w placówce są spisane zasady współpracy z rodzicami
  6. rodzice mają możliwości angażowania się w działanie placówki
  7. placówka umożliwia wzajemny kontakt między rodzicami

  1. ARANŻACJA PRZESTRZENI I WYPOSAŻENIE

Bardzo ważne jest, żeby aranżacja przestrzeni była spójna z koncepcją pracy pedagogicznej przyjętą przez placówkę. Otoczenie wewnątrz i na zewnątrz budynku musi być bezpieczne, a jego aranżacja powinna optymalnie wspierać rozwój dzieci. Warto zorganizować przestrzeń w sposób umożliwiający dzieciom działanie zarówno samodzielne, jak i w gronie rówieśników oraz dorosłych, zgodnie z ich aktualnymi potrzebami i zainteresowaniami. Aranżacja przestrzeni powinna być prosta, bez czynników rozpraszających uwagę.

  1. aranżacja przestrzeni uwzględnia potrzebę odpoczynku dzieci
  2. aranżacja przestrzeni umożliwia udział dzieci w różnorodnych działaniach
  3. przestrzeń w placówce jest tak zaaranżowana, żeby wspierać samodzielność dzieci
  4. materiały edukacyjne są różnorodne i dostosowane do potrzeb rozwojowych i aktualnych zainteresowań dzieci
  5. dzieci mają możliwość oglądania siebie w różnych sytuacjach
  6. aranżacja przestrzeni pozwala na zachowanie intymności podczas czynności higienicznych
  7. rozwiązania organizacyjno-techniczne wspierają wszechstronne działania dzieci
  8. kolorystyka i dekoracje w salach sprzyjają wyciszeniu, w placówce minimalizuje się poziom hałasu, wynikający z akustyki pomieszczeń i używania sprzętów
  9. w placówce istnieje możliwość dostosowania oświetlenia do różnego rodzaju działań dzieci
  10. kadra dba o jakość powietrza w pomieszczeniach
  11. aranżacja przestrzeni uwzględnia potrzeby dorosłych
  12. wyposażenie ogrodu umożliwia dzieciom różnorodne działania, w części ogrodu zachowane jest naturalne zróżnicowanie terenu

  1. BEZPIECZEŃSTWO I PROFILAKTYKA ZDROWIA

Dbałość o zdrowie dzieci wymaga podejmowania działań z zakresu profilaktyki oraz zapewnienia im bezpiecznych warunków pobytu w placówce. Wymaga to określenia procedur zapobiegawczych oraz reagowania w sytuacji zagrożenia zdrowia dzieci oraz kadry. Zadaniem kadry jest także ochrona dzieci przed krzywdzeniem.

  1. placówka dba o przestrzeganie zasad związanych z zapobieganiem chorobom
  2. kadra ma wiedzę na temat profilaktyki zdrowia i dzieli się nią z rodzicami
  3. placówka uwzględnia specjalne potrzeby zdrowotne dzieci
  4. Dzieci codziennie wychodzą do ogrodu, chyba że poziom smogu na to nie pozwala
  5. placówka ma procedury związane z przebywaniem osób dorosłych spoza kadry na terenie placówki
  6. kadra zna i stosuje zasady związane z ochroną danych osobowych i wizerunku dzieci
  7. placówka posiada politykę ochrony dzieci przed krzywdzeniem
  8. placówka dostarcza wiedzę personelowi i rodzicom w zakresie ochrony dzieci

  1. ZARZĄDZANIE

W tym obszarze zajmujemy się tworzeniem warunków działania placówki – profesjonalizacją usług opiekuńczych i edukacyjnych, dbaniem o rozwój zarówno dyrekcji, jak i pozostałej kadry. Za zarządzanie jakością i promocję placówki na zewnątrz odpowiedzialna jest dyrekcja (zespół zarządzający, właściciel). To od jej determinacji, otwartości, konsekwencji i gotowości do podejmowania zmian w największym stopniu zależy to, czy podnoszona będzie jakość usług świadczonych przez placówkę.

Zasady bezpiecznej rekrutacji pracowników

  1. Dyrektor przed zatrudnieniem pracownika poznaje dane osobowe, kwalifikacje kandydata/kandydatki, w tym stosunek do wartości podzielanych przez placówkę, takich jak ochrona praw dzieci i szacunek do ich godności.
  2. Dyrektor dba o to, by osoby przez niego zatrudnione (w tym osoby pracujące na podstawie umowy zlecenia oraz wolontariusze/stażyści) posiadały odpowiednie kwalifikacje do pracy z dziećmi oraz były dla nich bezpieczne.
  3. Aby sprawdzić powyższe, w tym stosunek osoby zatrudnianej do dzieci i podzielania wartości związanych z szacunkiem wobec nich oraz przestrzegania ich praw, dyrektor może żądać danych (w tym dokumentów) dotyczących:
  1. wykształcenia,
  2. kwalifikacji zawodowych,
  3. przebiegu dotychczasowego zatrudnienia kandydata/kandydatki.
  1. W każdym przypadku dyrektor musi posiadać dane pozwalające zidentyfikować osobę przez niego zatrudnioną, niezależnie od podstawy zatrudnienia. Powinien znać:
  1. imię (imiona) i nazwisko,
  2. datę urodzenia,
  3. dane kontaktowe osoby zatrudnianej.
  1. Dyrektor może poprosić kandydata/kandydatkę o przedstawienie referencji z poprzednich miejsc zatrudnienia lub o podanie kontaktu do osoby, która takie referencje może wystawić. Podstawą dostarczenia referencji lub kontaktu do byłych pracodawców jest zgoda kandydata/kandydatki. Niepodanie tych danych w świetle obowiązujących przepisów nie powinno rodzić dla tej osoby negatywnych konsekwencji w postaci np. odmowy zatrudnienia wyłącznie w oparciu o tę podstawę. Ograniczeniem są w tym zakresie przepisy ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych (RODO) oraz Kodeksu pracy.
  2. Dyrektor przed zatrudnieniem kandydata/kandydatki uzyskuje jego/jej dane osobowe, w tym dane potrzebne do sprawdzenia danych w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym – Rejestr z dostępem ograniczonym.

Uwaga! Przed dopuszczeniem osoby zatrudnianej do wykonywania obowiązków związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem małoletnich lub opieką nad nimi placówka jest zobowiązana sprawdzić osobę zatrudnianą w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym – Rejestr z dostępem ograniczonym oraz Rejestr osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze. Rejestr dostępny jest na stronie: rps.ms.gov.pl. By móc uzyskać informacje z rejestru z dostępem ograniczonym, konieczne jest uprzednie założenie profilu placówki.

  1. Aby sprawdzić osobę w Rejestrze, dyrektor potrzebuje następujących danych kandydata/kandydatki:
  1. imię i nazwisko,
  2. data urodzenia,
  3. PESEL,
  4. nazwisko rodowe,
  5. imię ojca,
  6. imię matki.
  1. Wydruk z Rejestru przechowuje się w aktach osobowych pracownika lub analogicznej dokumentacji dotyczącej wolontariusza lub osoby zatrudnionej w oparciu o umowę cywilnoprawną.
  2. Dyrektor przed zatrudnieniem kandydata/kandydatki na nauczyciela uzyskuje od kandydata/kandydatki informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
  3. Jeżeli osoba posiada obywatelstwo inne niż polskie, wówczas powinna przedłożyć również informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, bądź informację z rejestru karnego, jeżeli prawo tego państwa nie przewiduje wydawania informacji dla ww. celów.
  4. Od kandydata/kandydatki – osoby posiadającej obywatelstwo inne niż polskie – dyrektor pobiera również oświadczenie o państwie lub państwach zamieszkiwania w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczypospolita Polska i państwo obywatelstwa, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej.
  5. Jeżeli prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja o niekaralności, nie przewiduje wydawania takiej informacji lub nie prowadzi rejestru karnego, wówczas kandydat/kandydatka zobowiązani są złożyć pod rygorem odpowiedzialności karnej oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie byli prawomocnie skazani w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, oraz nie wydano wobec nich innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuścili się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich lub z opieką nad nimi.
  6. Pod oświadczeniami składanymi pod rygorem odpowiedzialności karnej składa się oświadczenie o następującej treści: „Jestem świadomy/-a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Oświadczenie to zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”.
  7. Dyrektor jest zobowiązany do domagania się od osoby zatrudnianej na stanowisku nauczyciela zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego.

Uwaga! Zaświadczenia z KRK można domagać się wyłącznie w przypadkach, gdy przepisy prawa wprost wskazują, że pracowników w zawodach lub na danych stanowiskach obowiązuje wymóg niekaralności. Wymóg niekaralności obowiązuje m.in. pracowników samorządowych oraz nauczycieli, w tym nauczycieli zatrudnionych w placówkach publicznych oraz niepublicznych.

  1. W przypadku niemożliwości przedstawienia zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego dyrektor uzyskuje od kandydata/kandydatki oświadczenie o niekaralności oraz o toczących się postępowaniach przygotowawczych, sądowych i dyscyplinarnych.

Zasady bezpiecznych relacji

Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Personel traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego godność i potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie. Personel realizując te cele działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych instytucji oraz swoich kompetencji. Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi obowiązują wszystkich pracowników, stażystów i wolontariuszy. Znajomość i zaakceptowanie zasad są potwierdzone podpisaniem oświadczenia.

  1. Relacje personelu placówki

Każdy pracownik jest zobowiązany do utrzymywania profesjonalnej relacji z dziećmi i każdorazowego rozważenia, czy jego reakcja, komunikat bądź działanie wobec dziecka są adekwatne do sytuacji, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe wobec innych dzieci. Każdy pracownik zobowiązany jest działać w sposób otwarty i przejrzysty dla innych, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji swojego zachowania.

  1. Komunikacja z dziećmi
  1. W komunikacji z dziećmi w pracownik zobowiązany jest:
  1. zachować cierpliwość i szacunek,
  2. słuchać uważnie dziecka i udzielać mu odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej sytuacji,
  3. informować dziecko o podejmowanych decyzjach jego dotyczących, biorąc pod uwagę oczekiwania dziecka,
  4. szanować prawo dziecka do prywatności; jeśli konieczne jest odstąpienie od zasady poufności, aby chronić dziecko, należy wyjaśnić mu to najszybciej jak to możliwe; jeśli pojawi się konieczność porozmawiania z dzieckiem na osobności, należy zostawić uchylone drzwi do pomieszczenia i zadbać, aby być w zasięgu wzroku innych; można też poprosić drugiego pracownika o obecność podczas takiej rozmowy,
  5. zapewniać dzieci, że jeśli czują się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec konkretnego zachowania czy słów, mogą o tym powiedzieć nauczycielowi/pracownikowi lub wskazanej osobie (w zależności od procedur interwencji, jakie przyjęto w jednostce oświatowej) i mogą oczekiwać odpowiedniej reakcji i/lub pomocy.
  1. Pracownikowi zabrania się:
  1. zawstydzania, upokarzania, lekceważenia i obrażania dziecka oraz podnoszenia głosu na dziecko w sytuacji innej niż wynikająca z bezpieczeństwa dziecka lub innych dzieci,
  2. ujawniania informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci; obejmuje to wizerunek dziecka, informacje o jego/jej sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej,
  3. zachowywania się w obecności dziecka w sposób niestosowny; obejmuje to używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywanie wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).

  1. Działania realizowane z dziećmi

  1. Pracownik zobowiązany jest:
  1. doceniać i szanować wkład dzieci w podejmowane działania, aktywnie je angażować i traktować równo bez względu na ich płeć, orientację seksualną, sprawność/niepełnosprawność, status społeczny, etniczny, kulturowy, religijny i światopogląd,
  2. unikać faworyzowania dzieci.
  1. Pracownikowi zabrania się:
  1. nawiązywania z dzieckiem jakichkolwiek relacji romantycznych lub seksualnych, składania mu propozycji o nieodpowiednim charakterze; obejmuje to także seksualne komentarze, żarty, gesty oraz udostępnianie nieletnim treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę,
  2. utrwalania wizerunku nieletniego (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych; dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunków dzieci, jeśli dyrekcja nie została o tym poinformowana, nie wyraziła na to zgody i nie uzyskała zgód rodziców/opiekunów oraz samych dzieci,
  3. proponowania nieletniemu alkoholu, wyrobów tytoniowych, nielegalnych substancji, jak również używania ich w obecności małoletnich,
  4. przyjmowania pieniędzy, prezentów od nieletnich, od rodziców/opiekunów dziecka,
  5. wchodzenia w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub rodziców/opiekunów dziecka, zachowywania się w sposób mogący sugerować innym istnienie takiej zależności i prowadzący do oskarżeń o nierówne traktowanie bądź czerpanie korzyści majątkowych i innych – nie dotyczy to okazjonalnych podarków związanych ze świętami w roku nauki, np. kwiatów, prezentów składkowych czy drobnych upominków.
  1. Wszystkie ryzykowne sytuacje, które obejmują zauroczenie dzieckiem przez pracownika lub pracownikiem przez dziecko, muszą być raportowane dyrektorowi. Jeśli pracownik jest ich świadkiem, zobowiązany jest reagować stanowczo, ale z wyczuciem, aby zachować godność osób zainteresowanych.
  1. Kontakt fizyczny z dziećmi
  1. Jakiekolwiek przemocowe działanie wobec małoletniego jest niedopuszczalne. Istnieją jednak sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu: jest odpowiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie, uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny. Nie można jednak wyznaczyć uniwersalnej stosowności każdego takiego kontaktu fizycznego, ponieważ zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być nieodpowiednie wobec innego.
  2. Pracownik zobowiązany jest:
  1. kierować się zawsze swoim profesjonalnym osądem, słuchając, obserwując i odnotowując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt fizyczny (np. przytulenie) i zachowując świadomość, że nawet przy jego dobrych intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby trzecie,
  2. być zawsze przygotowanym na wyjaśnienie swoich działań,
  3. zachować szczególną ostrożność wobec dziecka, które doświadczyło nadużycia i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania; takie doświadczenia mogą czasem sprawić, że dziecko będzie dążyć do nawiązania niestosownych bądź nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi; w takich sytuacjach pracownik powinien reagować z wyczuciem, jednak stanowczo i pomóc dziecku zrozumieć znaczenie osobistych granic.
  1. Pracownikowi zabrania się:
  1. bicia, szturchania, popychania oraz naruszania integralności fizycznej dziecka w jakikolwiek inny sposób,
  2. dotykania dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny,
  3. angażowania się w takie aktywności jak łaskotanie, udawane walki z dziećmi czy brutalne zabawy fizyczne.
  1. W sytuacjach wymagających czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka, pracownik zobowiązany jest unikać innego niż niezbędny kontakt fizyczny z dzieckiem. W każdej czynności pielęgnacyjnej i higienicznej, związanej z pomaganiem dziecku w ubieraniu się i rozbieraniu, jedzeniu, myciu, przewijaniu czy korzystaniu z toalety, pracownikowi powinna asystować druga osoba zatrudniona w placówce. Jeśli pielęgnacja i opieka higieniczna nad dziećmi należą do obowiązków pracownika – zostanie on przeszkolony w tym kierunku.
  2. Podczas dłuższych niż jednodniowe wyjazdów i wycieczek niedopuszczalne jest spanie z dzieckiem w jednym łóżku lub w jednym pokoju.
  3. Kontakt fizyczny z dzieckiem musi być jawny, nieukrywany, nie może wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy. Jeśli pracownik będzie świadkiem jakiegokolwiek z wyżej opisanych zachowań i/lub sytuacji ze strony innych dorosłych lub dzieci, zobowiązany jest zawsze poinformować o tym osobę odpowiedzialną (np. nauczyciela, dyrektora) i/lub postępować zgodnie z obowiązującą procedurą interwencji.

  1. Kontakty pracownika z dzieckiem poza godzinami pracy
  1. Obowiązuje zasada, że kontakt z dziećmi uczęszczającymi do placówki powinien odbywać się wyłącznie w godzinach pracy i dotyczyć celów edukacyjnych lub wychowawczych.
  2. Pracownikowi zabrania się zapraszania dzieci do swojego miejsca zamieszkania, spotykania się z nimi poza godzinami pracy; obejmuje to także kontakty z dziećmi poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych).
  3. Jeśli zachodzi taka konieczność, właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich rodzicami lub opiekunami poza godzinami pracy są kanały służbowe (e-mail, telefon służbowy).
  4. Jeśli zachodzi konieczność spotkania z dziećmi poza godzinami pracy, pracownik zobowiązany jest poinformować o tym dyrektora, a rodzice/opiekunowie dzieci muszą wyrazić zgodę na taki kontakt.
  5. Utrzymywanie relacji towarzyskich lub rodzinnych (jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie dzieci są osobami bliskimi wobec pracownika) wymaga zachowania poufności wszystkich informacji dotyczących innych dzieci, ich rodziców oraz opiekunów.
  1. Bezpieczeństwo online
  1. Pracownik musi być świadomy cyfrowych zagrożeń i ryzyka wynikającego z rejestrowania swojej prywatnej aktywności w sieci przez aplikacje i algorytmy, a także własnych działań w Internecie. Dotyczy to odwiedzania określonych stron, korzystania z aplikacji randkowych, na których może on spotkać małoletnich, obserwowania określonych osób/stron w mediach społecznościowych i ustawień prywatności kont, z których korzysta. Jeśli profil pracownika jest publicznie dostępny, to również dzieci i ich rodzice/opiekunowie mają wgląd w cyfrową aktywność pracownika.
  2. Pracownikowi zabrania się nawiązywania kontaktów z dziećmi poprzez przyjmowanie bądź wysyłanie zaproszeń w mediach społecznościowych.

  1. Zasady relacji dziecko – dziecko

Celem niniejszych zasad jest wspieranie tworzenia bezpiecznych, opartych na szacunku i życzliwości relacji między dziećmi w żłobku. Należy zapewnić ramy do kształtowania prawidłowych kontaktów rówieśniczych, ograniczania zachowań niepożądanych i budowania umiejętności społecznych od najmłodszych lat.

  1. Relacje między dziećmi w żłobku powinny opierać się na wzajemnym szacunku, akceptacji i bezpieczeństwie.
  2. Każde dziecko ma prawo do zabawy i kontaktu z rówieśnikami w atmosferze życzliwości i zrozumienia.
  3. Zabawa i interakcje powinny odbywać się w atmosferze życzliwości, cierpliwości i współpracy.
  4. Niedopuszczalne są:
  • agresja fizyczna (np. bicie, gryzienie, popychanie, szarpanie),
  • agresja werbalna (obrażanie, wyśmiewanie),
  • celowe wykluczanie z zabawy lub ignorowanie innych dzieci,
  • wszelkie zachowania naruszające godność i prywatność innych dzieci.
  1. Personel żłobka ma obowiązek:
  • wspierać pozytywne kontakty między dziećmi,
  • modelować i uczyć dzieci zasad dzielenia się, współpracy i rozwiązywania konfliktów,
  • monitorować interakcje między dziećmi, aby zapobiegać zachowaniom krzywdzącym.
  1. Organizacja przestrzeni i zabaw w żłobku powinna sprzyjać bezpiecznym i przyjaznym relacjom między dziećmi.
  2. Wszelkie działania wychowawcze wobec dzieci mają na celu kształtowanie empatii i umiejętności pokojowego rozwiązywania sporów.

Podstawowe zasady działania pracowników w żłobku dla kontaktów dziecko–dziecko

  1. Bezpieczeństwo i dobro każdego dziecka są najważniejsze.
    • Każde dziecko ma prawo do ochrony przed przemocą fizyczną i psychiczną ze strony innych dzieci.
    • Personel czuwa nad tym, by kontakty między dziećmi były bezpieczne i kontrolowane.
  2. Szacunek dla emocji i potrzeb rówieśników.
    • Dzieci są zachęcane do rozpoznawania i wyrażania własnych emocji w sposób akceptowalny.
    • Uczy się je zauważania emocji innych dzieci oraz odpowiedniego reagowania na nie (np. oferowania pomocy, unikania agresji).
  3. Współpraca i dzielenie się.
    • W kontaktach między dziećmi promuje się dzielenie się zabawkami i materiałami do zabawy.
    • Dzieci są zachęcane do wspólnego korzystania z przestrzeni i sprzętów w żłobku.
    • Personel pomaga dzieciom naprzemiennie korzystać z zabawek i czekać na swoją kolej.
  4. Unikanie zachowań krzywdzących.
    • Wyjaśnia się dzieciom, że nie wolno bić, gryźć, popychać, drapać ani szarpać innych.
    • Uczy się je, że nie wolno zabierać zabawek w sposób agresywny ani wykluczać innych dzieci z zabawy.
    • Zachowania agresywne i wykluczające są natychmiast przerywane i omawiane z dziećmi w sposób dostosowany do ich wieku.
  5. Komunikacja dostosowana do wieku.
    • Personel posługuje się prostym, zrozumiałym językiem, aby tłumaczyć dzieciom zasady kontaktów z innymi.
    • Dzieci są zachęcane do wyrażania potrzeb słowami lub gestami zamiast używania agresji.
  6. Poszanowanie prywatności.
    • Uczy się dzieci szanowania przestrzeni osobistej innych.
    • Zabrania się zachowań naruszających intymność innych dzieci, nawet jeśli wynikają z ciekawości rozwojowej (personel tłumaczy dzieciom granice w sposób spokojny i odpowiedni do ich wieku).
  7. Równe traktowanie.
    • Każde dziecko ma prawo być traktowane równo, niezależnie od swojego wyglądu, umiejętności czy tempa rozwoju.
    • W kontaktach między dziećmi promuje się akceptację różnic i życzliwość.

  1. Zasady opieki i relacji z dziećmi z niepełnosprawnościami
  1. Równość i niedyskryminacja.
    • Każde dziecko, niezależnie od rodzaju i stopnia niepełnosprawności, ma prawo do równego traktowania i pełnego uczestnictwa w życiu żłobka.
    • Nie dopuszcza się żadnych form dyskryminacji, wykluczania ani stygmatyzowania dzieci z niepełnosprawnościami.
  2. Szacunek dla godności i potrzeb dziecka.
    • Personel okazuje pełen szacunek dla dziecka z niepełnosprawnością i jego indywidualnych potrzeb rozwojowych.
    • W kontaktach z dzieckiem unika się protekcjonalności lub wyręczania go w sposób ograniczający jego rozwój.
  3. Indywidualne podejście.
    • Opieka nad dzieckiem z niepełnosprawnością jest dostosowana do jego możliwości, potrzeb zdrowotnych i rozwojowych.
    • W razie potrzeby zapewnia się dodatkowe wsparcie i dostosowania organizacyjne, aby umożliwić mu pełne uczestnictwo w zabawie i aktywnościach.
  4. Integracja z grupą rówieśniczą.
    • Promuje się wspólne zabawy i interakcje dzieci, tak by dziecko z niepełnosprawnością było naturalną częścią grupy.
    • Personel wspiera kontakty rówieśnicze, pomagając dzieciom w zrozumieniu i akceptacji odmiennych potrzeb i możliwości kolegi/koleżanki.
  5. Edukacja rówieśników.
    • W prosty i zrozumiały sposób tłumaczy się dzieciom zasady akceptacji, pomocy i szacunku wobec rówieśników z niepełnosprawnością.
    • Dzieci są zachęcane do współpracy, dzielenia się i wspólnego odkrywania zabaw, uwzględniających możliwości każdego uczestnika.
  6. Bezpieczeństwo i ochrona przed przemocą.
    • Personel monitoruje relacje, aby zapobiegać wykluczeniu, agresji lub przejawom nietolerancji wobec dzieci z niepełnosprawnościami.
    • Wszelkie niepożądane zachowania są natychmiast przerywane i omawiane z dziećmi w sposób dostosowany do ich wieku.
  7. Współpraca z rodziną.
    • Rodzice/opiekunowie dziecka z niepełnosprawnością są partnerami w planowaniu i realizacji opieki.
    • Uwzględnia się ich wskazówki dotyczące potrzeb i ograniczeń dziecka, aby zapewnić mu możliwie największy komfort i bezpieczeństwo.

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH W FORMIE GRAFICZNEJ

http://zlobekmaliprzyjaciele.pl/site/assets/files/2123/standardy_ochrony_maloletnich_wersja_obrazkowa_dla_malych_dzieci_1-1.pdf

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH W FORMIE PEŁNEJ

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH

OBOWIĄZUJĄCE

w

Niepublicznego Żłobka „Mali Przyjaciele” oddział II w Poznaniu

……………………………....................................................................................……….
(nazwa placówki)

ul. Wolsztyńska 4 60-361 Poznań

……………………………....................................................................................……….

(siedziba: adres pocztowy)

……………………………....................................................................................……….

(data wprowadzenia)

……………………………....................................................................................……….

(podpis)

NA PODSTAWIE

  • Ustawa z 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (Dz.U. z 2023 r. poz. 1304 ze zm.) – art. 22c, art. 22b.
  • Ustawa z 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023 r. poz. 1606) – art. 7 pkt 6.
  • Poradnik Fundacji – Dajemy Dzieciom Siłę

CEL

Zapewnienie bezpieczeństwa małoletnim, dbałość o ich dobro, uwzględnianie potrzeb i podejmowanie działań w ich jak najlepszym interesie


Spis treści

Rozdział I 4

Obszary Standardów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem. 4

Rozdział II 6

Słowniczek terminów. 6

Rozdział III 8

Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dziecka. 8

Rozdział IV.. 10

Zasady reagowania na przypadki podejrzenia, że małoletni doświadcza krzywdzenia. Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka. 10

Rozdział V.. 14

Zasady ochrony wizerunku dziecka i danych osobowych małoletnich. 14

Rozdział VI 16

Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych. 16

Rozdział VII 17

Procedury określające zakładanie „Niebieskie Karty”. 17

Rozdział VIII 18

Standardy jakości opieki i wspierania rozwoju dzieci 18

Rozdział IX.. 23

Monitoring stosowania Standarów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem.. 23

Rozdział X.. 24

Przepisy końcowe. 24

Załączniki do Standardów Ochrony Małoletnich. 25

Załącznik nr 1 – Zasady bezpiecznej rekrutacji pracowników.. 26

Załącznik nr 2 – Zasady bezpiecznych relacji 29

Załącznik nr 3 – Karta interwencji 37

Załącznik nr 4 – Wytyczne dotyczące zasad ochrony wizerunku dziecka i danych osobowych dzieci 38

Załącznik nr 5 – Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych. 41

Załącznik nr 6 – Niebieska Karta – procedury przeciwdziałania przemocy w rodzinie. 42

Załącznik nr 7 – Ankieta monitorująca poziom realizacji Standardów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem.. 53

Załącznik nr 8 – Oświadczenie o zapoznaniu się ze Standardami Ochrony Małoletnich. 54

Załącznik nr 9 – Powołanie oraz oświadczenie osoby odpowiedzialnej za realizację i propagowanie Standardów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem.. 55

Załącznik nr 10 – Rejestr interwencji i zgłoszeń. 56

Załącznik nr 11 – Wzór Zarządzenia wprowadzającego Standardy Ochrony Małoletnich. 57

Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników zatrudnionych w ŻŁOBKU MALI PRZYJACIELE ODDZIAŁ II jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Pracownik placówki traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przez pracownika wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. Pracownik placówki, realizując te cele, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych danej placówki oraz swoich kompetencji.

Dobro i bezpieczeństwo dzieci w jest priorytetem wszelkich działań podejmowanych przez pracowników na rzecz dzieci. Pracownik traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Realizując zadania placówka działa w ramach obowiązującego prawa, obowiązujących w niej przepisów wewnętrznych oraz w ramach posiadanych kompetencji. Niedopuszczalne jest, by pracownik stosował wobec dziecka jakiekolwiek formy przemocy.

Niniejszy system ochrony dzieci przed krzywdzeniem określa procedury interwencji, działania profilaktyczne, edukacyjne, zasady zapobiegania krzywdzeniu dzieci, a w sytuacji gdy do krzywdzenia doszło – określa zasady zmniejszenia rozmiaru jego skutków poprzez prawidłową i efektywną pomoc dziecku oraz wskazuje odpowiedzialność osób zatrudnionych w placówce za bezpieczeństwo dzieci do niego uczęszczających.

Niniejsze Standardy ochrony małoletnich przed krzywdzeniem zostały opublikowane na stronie internetowej http://www.zlobekmaliprzyjaciele.pl/ Są szeroko promowane wśród całego personelu, rodziców i dzieci do niej uczęszczających. Poszczególne grupy małoletnich są z poniższymi Standardami aktywnie zapoznawane poprzez prowadzone działania edukacyjne i informacyjne.

Rozdział I

Obszary Standardów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem.

Standard 1 – Żłobek Mali Przyjaciele oddział II w Poznaniu opracował, przyjęł i wdrożył do realizacji Standardy Ochrony Małoletnich.

  1. Standardy dotyczą całego personelu (pracowników, współpracowników, stażystów i wolontariuszy – na wszystkich szczeblach placówki).
  2. Organ zarządzający placówką zatwierdził Standardy, a za ich wdrażanie i nadzorowanie odpowiada kierownictwo placówki.
  3. Kierownictwo placówki wyznaczyło osobę odpowiedzialną za monitoring realizacji Standardów. Rola oraz zadania tej osoby są jasno określone.
  4. Standardy ochrony małoletnich jasno i kompleksowo określają:
    1. zasady bezpiecznej rekrutacji personelu
    2. sposób reagowania w placówce na przypadki podejrzenia, że dziecko doświadcza krzywdzenia
    3. zasady bezpiecznych relacji personel-dziecko
    4. zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych
    5. zasady ochrony wizerunku i danych osobowych dzieci
  5. Standardy są opublikowane i szeroko promowana wśród całego personelu, rodziców i dzieci, a poszczególne grupy są z nią aktywnie zapoznawane poprzez działania edukacyjne i informacyjne.

Standard 2 – Żłobek Mali Przyjaciele oddział II w Poznaniu stosuje zasady bezpiecznej rekrutacji personelu, regularnie szkoli personel ze Standardów tj.:

  1. zasady rekrutacji personelu pracującego z dziećmi, w tym obowiązek uzyskiwania danych z Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym o każdym członku personelu oraz, gdy jest to dozwolone przepisami obowiązującego prawa, informacji z Krajowego Rejestru Karnego, a kiedy prawo na to nie zezwala, uzyskiwania oświadczenia personelu dotyczącego niekaralności lub braku toczących się postępowań karnych lub dyscyplinarnych za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności oraz przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę małoletniego,
  2. zasady bezpiecznych relacji personelu z małoletnimi, wskazujące, jakie zachowania na terenie placówki są niedozwolone, a jakie pożądane w kontakcie z dzieckiem,
  3. zasady zapewniania pracownikom podstawowej wiedzy na temat ochrony małoletnich przed krzywdzeniem oraz udzielania pomocy dzieciom w sytuacjach zagrożenia, w zakresie:
  • rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci,
  • procedur interwencji w przypadku podejrzeń krzywdzenia,
  • odpowiedzialności prawnej pracowników, zobowiązanych do podejmowania interwencji,
  1. zasady przygotowania personelu (pracującego z dziećmi i ich rodzicami/opiekunami) do edukowania:
  • dzieci na temat ochrony przed przemocą i wykorzystywaniem,
  • rodziców/opiekunów dzieci na temat wychowania dzieci bez przemocy oraz chronienia ich przed przemocą i wykorzystywaniem,
  1. zasady dysponowania materiałami edukacyjnymi dla dzieci i dla rodziców oraz aktywnego ich wykorzystania.

Standard 3 – Żłobek Mali Przyjaciele oddział II w Poznaniu wdrożyła i stosuje procedury interwencyjne, które znane są i udostępnione całemu personelowi. Każdy pracownik wie komu należy zgłosić informację o krzywdzeniu małoletniego i kto jest odpowiedzialny za działania interwencyjne. Każdemu pracownikowi udostępnione są dane kontaktowe do lokalnych instytucji odpowiedzialnych za przeciwdziałanie i interwencję w przypadku krzywdzenia małoletnich.

  1. Placówka wypracowała procedury, które określają krok po kroku, jakie działanie należy podjąć w sytuacji krzywdzenia dziecka lub zagrożenia jego bezpieczeństwa ze strony personelu organizacji, członków rodziny, rówieśników i osób obcych.
  2. Placówka dysponuje danymi kontaktowymi lokalnych instytucji i organizacji, które zajmują się interwencja i pomocą w sytuacjach krzywdzenia dzieci (policja, sąd rodzinny, centrum interwencji kryzysowej, ośrodek pomocy społecznej, placówki ochrony zdrowia) oraz zapewnia do nich dostęp wszystkim pracownikom.

Standard 4 – Żłobek Mali Przyjaciele oddział II w Poznaniu co najmniej raz na 2 lata monitoruje i w razie konieczności ewaluuje zapisy Standardów, konsultując się z personelem i rodzicami oraz je aktualizuje.

Standardy podstawowe:

  1. Przyjęte standardy ochrony małoletnich są weryfikowane ze szczególnym uwzględnieniem analizy sytuacji związanych z wystąpieniem zagrożenia bezpieczeństwa dzieci.

Standardy uzupełniające:

  1. W ramach weryfikacji standardów placówka konsultuje się z dziećmi i ich rodzicami/opiekunami.

Rozdział II

Słowniczek terminów.

  1. Dziecko/małoletni – każda osoba do ukończenia 18. roku życia.
  2. Krzywdzenie dziecka – popełnienie czynu zabronionego lub czynu karalnego na szkodę dziecka, lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbanie.
  3. Personel – każdy pracownik placówki bez względu na formę zatrudnienia, w tym współpracownik, stażysta, wolontariusz lub inna osoba, która z racji pełnionej funkcji lub zadań ma (nawet potencjalny) kontakt z dziećmi.
  4. Opiekun dziecka – osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny, a także rodzic zastępczy.
  5. Instytucja/ placówka – każda instytucja świadcząca usługi dzieciom lub działająca na rzecz dzieci, należy przez to rozumieć Żłobek Mali Przyjaciele oddział II. w której wdrożone są Standardy Ochrony Małoletnich.
  6. Dyrektor – osoba (lub podmiot), która w strukturze organizacyjnej placówki jest uprawniona do podejmowania decyzji.
  7. Zgoda rodzica dziecka oznacza zgodę co najmniej jednego z rodziców dziecka. W przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka konieczne jest poinformowanie rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny.
  8. Osoba odpowiedzialna za Internet to wyznaczony przez dyrektora pracownik, sprawujący nadzór nad korzystaniem z Internetu przez dzieci na terenie placówki oraz nad bezpieczeństwem dzieci w Internecie.
  9. Osoba odpowiedzialna za Standardy Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem to wyznaczony przez dyrektora pracownik sprawujący nadzór nad realizacją niniejszych Standardów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem.
  10. Dane osobowe dziecka to wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka.
  11. Krzywdzeniem jest:

a) przemoc fizyczna – jest to celowe uszkodzenie ciała, zadawanie bólu lub groźba uszkodzenia ciała. Skutkiem przemocy fizycznej mogą być m. in. złamania, siniaki, rany cięte, poparzenia, obrażenia wewnętrzne. Przemoc fizyczna powoduje lub może spowodować utratę zdrowia bądź też zagrażać życiu,

b) przemoc emocjonalna – to powtarzające się poniżanie, upokarzanie i ośmieszanie małoletniego, nieustanna krytyka, wciąganie małoletniego w konflikt osób dorosłych, manipulowanie nim, brak odpowiedniego wsparcia, stawianie małoletniemu wymagań i oczekiwań, którym nie jest on w stanie sprostać,

c) przemoc seksualna – to angażowanie małoletniego w aktywność seksualną przez osobę dorosłą. Wykorzystywanie seksualne odnosi się do zachowań z kontaktem fizycznym (np. dotykanie małoletniego, współżycie z małoletnim) oraz zachowania bez kontaktu fizycznego (np. pokazywanie małoletniemu materiałów pornograficznych, podglądanie, ekshibicjonizm),

d) przemoc ekonomiczna – to niezapewnianie odpowiednich warunków do rozwoju dziecka, m.in. odpowiedniego odżywiania, ubrania, potrzeb edukacyjnych czy schronienia, w ramach środków dostępnych rodzicom lub opiekunom. Jest to jedna z form zaniedbania,

e) zaniedbywanie – to niezaspokajanie podstawowych potrzeb materialnych i emocjonalnych małoletniego przez rodzica lub opiekuna prawnego, niezapewnienie mu odpowiedniego jedzenia, ubrań, schronienia, opieki medycznej, bezpieczeństwa, braku dozoru nad wypełnianiem obowiązku szkolnego;

Rozdział III

Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dziecka.

  1. Pracownicy placówki posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.
  2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka pracownicy placówki podejmują rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia
    i motywując ich do szukania dla siebie pomocy.
  3. Pracownicy monitorują sytuację i dobrostan dziecka.
  4. Pracownicy znają i stosują zasady bezpiecznych relacji personel–dziecko.
  5. Rekrutacja pracowników placówki odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekrutacji personelu.
  6. Pracownicy placówki posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka krzywdzenia małoletnich. Takie jak:
  1. małoletni jest często brudny, nieprzyjemnie pachnie;
  2. małoletni kradnie jedzenie, pieniądze itp.;
  3. małoletni żebrze - małoletni jest głodny;
  4. małoletni nie otrzymuje potrzebnej mu opieki medycznej, szczepień, okularów itp.;
  5. małoletni nie ma przyborów szkolnych, odzieży i butów dostosowanych do warunków atmosferycznych;
  6. małoletni ma widoczne obrażenia ciała (siniaki, ugryzienia, rany), których pochodzenie trudno jest wyjaśnić. Obrażenia są w różnej fazie gojenia;
  7. podawane przez małoletniego wyjaśnienia dotyczące obrażeń wydają się niewiarygodne, niemożliwe, niespójne itp., często je zmienia;
  8. pojawia się niechęć do zajęć fizycznych – małoletni nadmiernie zakrywa ciało, niestosownie do sytuacji i pogody;
  9. boi się rodzica lub opiekuna, boi się przed powrotem do domu;
  10. małoletni wzdryga się, kiedy podchodzi do niego osoba dorosła;
  11. małoletni cierpi na powtarzające się dolegliwości somatyczne: bóle brzucha, głowy, mdłości itp.;
  12. małoletni jest bierny, wycofany, uległy, przestraszony, depresyjny itp. lub zachowuje się agresywnie, buntuje się, samo okalecza się itp.;
  13. małoletni osiąga słabsze wyniki w nauce w stosunku do swoich możliwości;
  14. małoletni ucieka w świat wirtualny (gry komputerowe, Internet);
  15. używa środków psychoaktywnych;
  16. nadmiernie szuka kontaktu z dorosłym (tzw. „lepkość” małoletniego);
  17. w pracach artystycznych, rozmowach, zachowaniu małoletniego zaczynają dominować elementy/motywy seksualne;
  18. małoletni jest rozbudzony seksualnie niestosownie do sytuacji i wieku;
  19. małoletni ucieka z domu;
  20. nastąpiła nagła i wyraźna zmiana zachowania małoletniego;
  21. małoletni mówi o przemocy.
  1. Jeżeli z objawami u małoletniego współwystępują określone zachowania rodziców lub opiekunów, to podejrzenie, że małoletni jest krzywdzony jest szczególnie uzasadnione.

Niepokojące zachowania rodziców to:

  1. rodzic (opiekun) podaje nieprzekonujące lub sprzeczne informacje lub odmawia wyjaśnień przyczyn obrażeń małoletniego;
  2. rodzic (opiekun) odmawia, nie utrzymuje kontaktów z osobami zainteresowanymi losem małoletniego;
  3. rodzic (opiekun) mówi o małoletnim w negatywny sposób, ciągle obwinia, poniża strofuje małoletniego (np.: używając określeń takich jak „idiota”, „gnojek”, „gówniarz”);
  4. rodzic (opiekun) poddaje małoletniego surowej dyscyplinie lub jest nadopiekuńczy lub zbyt pobłażliwy lub odrzuca małoletniego;
  5. rodzic (opiekun) nie interesuje się losem i problemami małoletniego;
  6. rodzic (opiekun) często nie potrafi podać miejsca, w którym aktualnie przebywa małoletni;
  7. rodzic (opiekun) jest apatyczny, pogrążony w depresji;
  8. rodzic (opiekun) zachowuje się agresywnie;
  9. rodzic (opiekun) ma zaburzony kontakt z rzeczywistością np. reaguje nieadekwatnie do sytuacji;
  10. wypowiada się niespójnie;
  11. rodzic (opiekun) nie ma świadomości lub neguje potrzeby małoletniego;
  12. rodzic (opiekun) faworyzuje jedno z rodzeństwa;
  13. rodzic (opiekun) przekracza dopuszczalne granice w kontakcie fizycznym lub werbalnym;
  14. rodzic (opiekun) nadużywa alkoholu, narkotyków lub innych środków odurzających.
  1. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka, pracownicy placówki podejmują rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich do szukania stosownej pomocy.

Rozdział IV

Zasady reagowania na przypadki podejrzenia, że małoletni doświadcza krzywdzenia. Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka.

W przypadku powzięcia przez pracownika podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, pracownik ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji Dyrektorowi placówki.

  1. Po uzyskaniu informacji, dyrektor wzywa opiekunów dziecka, którego krzywdzenie podejrzewa i informuje ich o podejrzeniu.
  2. Wyznaczona przez dyrektora osoba sporządza opis sytuacji dziecka na podstawie rozmów z dzieckiem, nauczycielami, wychowawcą i rodzicami oraz opracowuje plan pomocy małoletniemu.
  3. Plan pomocy małoletniemu powinien zawierać wskazania dotyczące:
  1. podjęcia przez placówkę działań w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiedniej instytucji,
  2. wsparcia, jakie zaoferuje dziecku placówka,
  3. skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka potrzeba.
  1. W bardziej skomplikowanych przypadkach (dotyczących np. wykorzystywania seksualnego lub znęcania się fizycznego i psychicznego o dużym nasileniu) dyrektor powołuje zespół interwencyjny, w skład którego mogą wejść: pedagog/psycholog, wychowawca dziecka, dyrektor, inni pracownicy mający wiedzę na temat skutków krzywdzenia dziecka lub o krzywdzonym dziecku.
  2. Zespół interwencyjny sporządza plan pomocy małoletniemu na podstawie opisu sporządzonego przez pedagoga/psychologa oraz innych, uzyskanych przez członków zespołu, informacji.
  3. W przypadku gdy podejrzenie krzywdzenia zgłoszą rodzice/opiekunowie dziecka, dyrektor jest zobowiązany powołać zespół interwencyjny.
  4. Zespół, o którym mowa, wzywa rodziców/opiekunów dziecka na spotkanie wyjaśniające, podczas którego może zaproponować zdiagnozowanie zgłaszanego podejrzenia w zewnętrznej, bezstronnej instytucji. Ze spotkania sporządza się protokół.
  5. Sporządzony przez zespół interwencyjny plan pomocy małoletniemu wraz z zaleceniem współpracy przy jego realizacji przedstawiany jest rodzicom/opiekunom przez pedagoga/psychologa.
  6. Pedagog/psycholog informuje rodziców/opiekunów o obowiązku placówki – jako instytucji – zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia małoletniego do odpowiedniej instytucji (prokuratura, policja lub sąd rodzinny, ośrodek pomocy społecznej bądź przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego – procedura „Niebieskiej Karty” – w zależności od zdiagnozowanego typu krzywdzenia i skorelowanej z nim interwencji).

Po poinformowaniu rodziców/opiekunów małoletniego przez pedagoga/psychologa – zgodnie z punktem poprzedzającym – dyrektor składa zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do prokuratury/policji lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich, ośrodka pomocy społecznej lub przesyła formularz „Niebieska Karta – A” do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego.

W przypadku gdy podejrzenie krzywdzenia zgłosili rodzice/opiekunowie małoletniego, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone – placówka informuje o tym fakcie rodziców/opiekunów dziecka na piśmie.

Z przebiegu interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik nr 3 do niniejszych Standardów. Kartę tę załącza się do dokumentacji dziecka w placówce.

Wszyscy pracownicy i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązani do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.

Pierwszy krok w rozmowie, to nawiązanie dobrego kontaktu z dzieckiem. Jeżeli to się uda można delikatnie przejść do zadawania mu pytań.

W tym momencie rozmowy trzeba zapewnić małoletniego, że ma prawo czegoś nie wiedzieć, nie rozumieć pytania lub nie chcieć na nie odpowiedzieć. Taka informacja wzmocni jego poczucie bezpieczeństwa i zmniejszy prawdopodobieństwo, że starając się spełnić oczekiwania rozmówcy będzie mówiło nieprawdę.

Oczywiście zasadą jest używanie w rozmowie z prostego, zrozumiałego języka (zdania pojedyncze, bez podwójnych przeczeń, trudnych wyrazów itd.). Stawiane pytania powinny mieć otwarty charakter, umożliwiający małoletniemu opowiedzenie własnymi słowami o tym co mu się przytrafiło. Pytania takie mogą zaczynać się od wyrażeń:

  • czy możesz powiedzieć coś więcej na ten temat?
  • czy chciałbyś jeszcze coś dodać?
  • czy mógłbyś mi o tym opowiedzieć?
  • wyjaśnij mi to dokładnie, chciałbym lepiej zrozumieć.

Nie można zadawać pytań sugerujących. Powinno się także unikać pytań zaczynających się od słów: dlaczego? po co? mogących wywołać w małoletnim poczucie winy. Podczas swojej wypowiedzi małoletni cały czas powinien mieć świadomość, że jest uważnie słuchany.

Pracownik powinien używać świadczących o tym sygnałów. Mogą mieć one charakter niewerbalny (gesty, mimika) jak również werbalny.

Sygnały werbalne to między innymi: zwroty parajęzykowe (np. uhm, aha, no tak), parafrazowanie i odzwierciedlanie. Parafrazowanie można wykorzystać, gdy w rozmowie nastąpi naturalna przerwa, gdy małoletni nagle zamilknie lub zawiesi głos na końcu zdania i da do zrozumienia, że czeka na jakąś reakcję. Istotą parafrazowania jest powtórzenie własnymi słowami tego, co powiedziało dziecko. Można je zacząć od słów: o ile dobrze Cię zrozumiałem... chcesz przez to powiedzieć, że... próbuję zrozumieć, to znaczy, że... czy mam rację myśląc, że... Odzwierciedlanie to nazywanie odczuć rozmówcy podkreślające zrozumienie przekazów tak werbalnych jak i pozawerbalnych. Może zacząć się zwrotami: widzę, że jest Ci smutno... wygląda na to, że bardzo Cię niepokoi...

Dodatkowe wskazówki, którymi warto się kierować rozmawiając
z małoletnim co do którego istnieje podejrzenie, że jest krzywdzone
w rodzinie:

  • Trzeba zachować spokój.
  • Nie można okazywać złości, zszokowania czy zakłopotania tym co dziecko mówi.
  • Trzeba też powstrzymać się od wypowiadania negatywnych sądów o „agresorze”.
  • Nauczyciel, pedagog nie jest śledczym. W rozmowie, którą prowadzi nie chodzi zbieranie dowodów, ustalanie szczegółów i niepodważalnych faktów. Jeżeli sprawa okaże się poważna ustali je sędzia i psycholog specjalista.
  • Trzeba starać się oszczędzić dziecku traumy związanej z koniecznością kilkukrotnego powtarzania bolesnych szczegółów.
  • Należy pozwolić dziecku ujawnić to, na co jest gotowe.
  • Nie wolno pospieszać dziecka, trzeba dostosować się do jego tempa relacjonowania wydarzeń.
  • Należy je upewnić, że dobrze robi ujawniając krzywdy, których doznało, pochwalić je za to, zapewnić, że to co się stało nie jest jego winą, że nie ponosi również odpowiedzialności za to, że nie powiedziało o tym, co mu się przydarzyło od razu.
  • Należy przejawiać zaufanie i wiarę w to, co mówi i przyjmować to bez osądzania.
  • Nie należy dramatyzować, tworzyć atmosfery sensacji, wyjątkowości wydarzeń, ale jednocześnie nie należy udawać przed dzieckiem, że wszystko jest w porządku.
  • Dziecko powinno odczuć, że to o czym opowiada nie powinno mieć miejsca.
  • Nie wolno zaprzeczać lub bagatelizować jego uczuć.
  • Trzeba w tych uczuciach mu towarzyszyć. Wyrazić wprost, że się je widzi i rozumie. Nie mają w tym momencie większego sensu stwierdzenia typu wszystko będzie dobrze, nie płacz, nie przejmuj się. Można jednak starać się mu wytłumaczyć, że są dzieci mające podobne problemy, z którymi czują się tak samo, że różne trudności, które przeżywa, np. ból fizyczny, koszmary nocne, złe samopoczucie itp., miną.
  • Nie można obiecywać dziecku zachowania rozmowy w tajemnicy. Spełnienie obietnicy uniemożliwiłoby podjęcie jakiejkolwiek interwencji.
  • Nie można składać innych pochopnych obietnic. Nie ma pewności, jak dalej potoczą się losy dziecka. Nie wiadomo czy sprawca od razu zostanie odizolowany od niego, jak zareaguje jego rodzina, czy nikt inny już go nie skrzywdzi.
  • Na koniec spotkania trzeba wyraźnie powiedzieć dziecku, że mu się wierzy i poinformować je, co dalej będzie się działo, z kim będą przeprowadzone rozmowy, aby spróbować mu pomóc.
  • Rozmowę trzeba spróbować zakończyć jakąś pozytywną uwagą.

Rozdział V

Zasady ochrony wizerunku dziecka i danych osobowych małoletnich

  1. Uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka, zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych małoletnich zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
  2. Dane osobowe małoletniego podlegają ochronie na zasadach określonych w Ustawie z dna 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych):
    1. pracownik ma obowiązek zachowania tajemnicy danych osobowych, które przetwarza oraz zachowania w tajemnicy sposobów zabezpieczenia danych osobowych przed nieuprawnionym dostępem;
    2. dane osobowe dziecka są udostępniane wyłącznie osobom i podmiotom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów;
  3. Wytyczne dotyczące zasad ochrony wizerunku dziecka i danych osobowych dzieci stanowią Załącznik nr 4 do niniejszych Standardów.
  4. Pracownikowi nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) na jego terenie bez pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego dziecka.
  5. Upublicznienie przez pracownika wizerunku dziecka utrwalonego w jakiejkolwiek formie (fotografia, nagranie audio-wideo) wymaga pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego dziecka.
  6. W celu uzyskania zgody, o której mowa wyżej, pracownik może skontaktować się z opiekunem dziecka, by uzyskać zgodę na nieodpłatne wykorzystanie zarejestrowanego wizerunku dziecka i określić, w jakim kontekście będzie wykorzystywany, np. że umieszczony zostanie na platformie YouTube w celach promocyjnych lub na stronie internetowej placówki (niniejsza zgoda obejmuje wszelkie formy publikacji, w szczególności plakaty reklamowe, ulotki, drukowane materiały promocyjne, reklamę w gazetach i czasopismach oraz w Internecie itp.), lub ustalić procedurę uzyskania zgody. Niedopuszczalne jest podanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekuna dziecka – bez wiedzy i zgody tego opiekuna.

Rozdział VI

Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych

  1. Zapewniając dzieciom dostęp do Internetu, podejmuje działania zabezpieczające małoletnich przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju. W szczególności instaluje i aktualizuje oprogramowanie zabezpieczające. Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych stanowią Załącznik nr 5 do niniejszych Standardów.
  2. W przypadku gdy dostęp do Internetu realizowany jest pod nadzorem pracownika placówki jest on zobowiązany informować dzieci o zasadach bezpiecznego korzystania z Internetu oraz czuwać nad ich bezpieczeństwem podczas korzystania z Internetu w czasie zajęć.
  3. Osoba odpowiedzialna za dostęp do Internetu przeprowadza z dziećmi cykliczne szkolenia dotyczące bezpiecznego korzystania z Internetu.
  4. Placówka zapewnia stały dostęp do materiałów edukacyjnych, dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu, przy komputerach.
  5. Osoba odpowiedzialna za dostęp do Internetu w porozumieniu z dyrektorem zabezpiecza sieć przed niebezpiecznymi treściami, poprzez instalację i aktualizację odpowiedniego, nowoczesnego oprogramowania.

NA TERENIE PLACÓWKI NIE MA DOSTĘPU DO INTERNETU

  1. Placówka nie zapewnia dzieciom dostępu do Internetu.
  2. Na terenie placówki dostęp dziecka do Internetu możliwy jest wyłącznie przez prywatne urządzenia mobilne małoletnich.
  3. W przypadku zaobserwowania przeglądania przez dziecko niebezpiecznych treści, pracownik placówki przekazuje taką informację Kierownictwu jednostki, które powiadamia opiekunów dziecka o zdarzeniu.

Rozdział VII

Procedury określające zakładanie „Niebieskie Karty”

  1. Głównym celem „Niebieskich Kart” jest usprawnienie pomocy oferowanej przez Szkołę, ale też tworzenie warunków do systemowego, interdyscyplinarnego modelu pracy z rodziną.
  2. Jeśli do jakiegokolwiek pracownika w Szkole przyjdzie uczeń i zgłosi, iż wobec niego stosowana jest przemoc pracownik ten powinien wszcząć procedurę „Niebieskie Karty”. Każde powzięcie informacji o zaistnieniu przemocy nakazuje rozpocząć działania.
  3. Procedura „Niebieskie Karty” stosowana jest każdorazowo w sytuacjach podejmowania interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdzenia ucznia.

Pracownicy żłobków zawiadamiają przedstawicieli innych służb o konieczności rozpoczęcia procedury „Niebieskiej Karty”, chyba że w ich szeregach pracują przedstawiciele służb uprawnionych – np. ochrony zdrowia. W przeciwnym razie służbą odpowiednią do zawiadomienia o konieczności wszczęcia procedury będzie Ośrodek Pomocy Społecznej.

Procedurę „Niebieskie Karty” stanowi załącznik nr 6 niniejszych Standardów.

Rozdział VIII

Standardy jakości opieki i wspierania rozwoju dzieci

  1. W PLACÓWCE SĄ OPRACOWANE NA PIŚMIE FUNDAMENTALNE ZASADY JEJ FUNKCJONOWANIA

Każda placówka zajmująca się rozwojem małych dzieci powinna funkcjonować według zasad, które są w pełni jasne dla personelu oraz rodziców. Wszystkie osoby pracujące w placówce, pomimo różnic indywidualnych oraz osobistego światopoglądu, powinny działać we wspólnym systemie wartości dotyczącym opieki nad dziećmi i spraw z tym związanych. Jasne wytyczne, którymi kieruje się placówka, umożliwiają rodzicom wybór miejsca, gdzie zarówno dzieci, jak i dorośli będą czuli się dobrze. Do fundamentalnych założeń, które każdy pracownik musi respektować, należą m.in. niezbywalne prawa dziecka opisane w Konwencji Praw Dziecka.

A. wizja dziecka

Wizja dziecka określa m.in.:

  • co kadra rozumie przez dobro dziecka
  • jak kadra rozumie to, że każde dziecko jest wyjątkowe
  • jak wspierać indywidualny rozwój dziecka w grupie
  • jak stwarzać warunki wspierające nawiązywanie rówieśniczych relacji między dziećmi

B. misja placówki

Misja placówki określa m.in.:

  • czym powinna być placówka dla dziecka i jego rodziny oraz dla personelu
  • minimum trzy priorytetowe cele pracy placówki i uzasadnienie ich wyboru
  • filozofię współpracy z rodzicami

C. wizja wychowawcy

Wizja wychowawczyni/wychowawcy określa m.in.:

  • kim jest wychowawczyni/wychowawca dla dziecka
  • jakie zadania wychowawczyni/wychowawcy są najważniejsze
  • jak indywidualne cechy osobowości wychowawczyni/wychowawcy wpływają na pracę z dziećmi, jakimi emocjami świadomie dzieli się z dziećmi
  • jak dba o swój profesjonalny rozwój
  1. W PLACÓWCE SĄ SPISANE PRAKTYCZNE PRZYKŁADY SYTUACJI RESPEKTOWANIA WYSZCZEGÓLNIONYCH PRAW DZIECKA
  • kadra respektuje prawo dziecka do nieskrępowanego wyrażania uczuć i potrzeb
  • kadra respektuje prawo dziecka do indywidualnego tempa rozwoju
  • kadra respektuje prawo dziecka do pomocy przy radzeniu sobie z trudnymi przeżyciami
  • kadra respektuje prawo dziecka do badania, eksperymentowania i różnorodności doświadczeń
  • kadra respektuje prawo dziecka do tajemnicy
  • kadra respektuje prawo dziecka do informacji
  • kadra respektuje prawo dziecka do wyrażania swojego zdania
  • kadra respektuje prawo dziecka do autonomicznego podejmowania decyzji
  • kadra respektuje prawo dziecka do jedzenia i picia, gdy jest głodne i spragnione
  • kadra respektuje prawo dziecka do intymności
  • kadra respektuje prawo dziecka do snu i odpoczynku, kiedy jest zmęczone

  1. KOMPETENCJE KADRY

Kompetencje osobiste osób pracujących w placówce mają pierwszorzędne znaczenie dla jakości opieki i edukacji dzieci. Aby kadra potrafiła budować relacje z dziećmi oraz realizować program pedagogiczny, musi zadbać o swój rozwój osobisty – w tym nie tylko o wiedzę i umiejętności, lecz także znajomość emocji i potrzeb, umiejętność ich nazywania i wyrażania. Szkolenia i superwizje muszą się odbywać w ramach czasu pracy kadry, ale nie czasu pracy z dziećmi.

  1. PRACA PEDAGOGICZNA

Każde dziecko powinno mieć warunki do angażowania się w interesujące je działania (zabawę), które pozwalają na odkrywanie, kreatywność i nadawanie znaczeń, zarówno samodzielnie, z innymi dziećmi, jak i z udziałem wspierających dorosłych. Każde dziecko powinno mieć przy tym zapewnioną możliwość wyboru stopnia swojego zaangażowania. Placówka powinna mieć program edukacyjny, nawiązujący do zainteresowań dzieci, ich możliwości rozwojowych oraz aktualnej dyspozycji. Niezbędne jest zapewnienie dzieciom warunków bezpieczeństwa psychicznego i fizycznego oraz odpowiednich relacji międzyludzkich.

  1. SYTUACJE RODZINNE

Sytuacje codzienne to czynności powtarzalne, stanowiące element rutyny każdego dnia. Dzięki nim dziecko porządkuje swój świat, buduje odrębność, rozwija kompetencje społeczne, emocjonalne i motywację do aktywnego uczestniczenia w środowisku. Charakter codziennych sytuacji tworzy kulturę danego miejsca, buduje atmosferę wychowawczą. Sposób ich organizowania ma kluczowe znaczenie dla rozwoju małych dzieci, gdyż dotyczy zaspakajania pierwszorzędnych w tym wieku potrzeb fizjologicznych i emocjonalnych. Od tego zależy jakość doświadczeń dzieci, ich poczucie bezpieczeństwa oraz prawidłowy rozwój.

  1. dziecko jest codziennie indywidualnie witane i żegnane przez znaną mu osobę z personelu
  2. czas i formy porannego pożegnania dziecka z rodzicem/osobą, która przyszła z dzieckiem, odpowiadają na aktualne potrzeby dziecka
  3. kadra zna indywidualne potrzeby i przyzwyczajenia dzieci związane ze snem i odpoczynkiem
  4. kadra dba, by rytm dnia, sposoby odpoczynku i aktywności dostosowywać do potrzeb dzieci

Czynności higieniczne odbywają się z poszanowaniem indywidualnych potrzeb dzieci

  1. kadra szanuje prawo dziecka do własnych decyzji związanych z higieną
  • zmiana pieluszki odbywa się we współpracy z dzieckiem i za jego zgodą
  • kadra przypomina dzieciom o korzystaniu z toalety lub nocnika, ale dzieci same decydują, czy chcą z nich skorzystać
  • kadra uwzględnia prawo dziecka do towarzystwa lub intymności w toalecie
  • dziecko nie musi pytać dorosłego o pozwolenie na skorzystanie z toalety lub umycie rąk
  1. kadra uwzględnia możliwości dziecka w zakresie czynności higienicznych
  • kadra wymienia z rodzicami aktualne informacje na temat umiejętności dziecka w zakresie czynności higienicznych i uzgadnia z nimi wspólne działania w tym zakresie
  • kadra wspomaga samodzielność dzieci związaną z higieną odpowiednio do poziomu ich rozwoju
  1. kadra wspiera dzieci w czynnościach związanych z higieną
    • kadra w żaden sposób nie nagradza ani nie karze dzieci za załatwianie naturalnych potrzeb fizjologicznych (skorzystanie z nocnika, zmoczenie się)
    • dziecko nie jest zawstydzane ani nie spotyka się z rozczarowaniem dorosłych, gdy nie zasygnalizuje potrzeby skorzystania z nocnika lub toalety
    • kadra przewija dziecko bez pośpiechu, z delikatnością i uważnością, żeby nie sprawić mu bólu ani przykrości
    • kadra nie okazuje dzieciom werbalnie i niewerbalnie swojej niechęci przy czynnościach związanych z pielęgnacją
    • kadra podczas przewijania pozostaje w kontakcie z dzieckiem
    • osoby z kadry uzgadniają ze sobą na bieżąco sposoby wspierania dzieci w rozwoju związanym z higieną
    • kadra wypracowuje z dziećmi nawyk mycia rąk

Udział dzieci w porządkowaniu jest traktowany jako okazja do ich rozwoju

  1. aranżacja przestrzeni ułatwia porządkowanie sali oraz ogrodu
  • sala jest tak zaaranżowana, żeby dzieci mogły samodzielnie brać zabawki i odkładać je na miejsce
  • każda zabawka ma swoje miejsce
  • w sali i ogrodzie dzieci mają dostęp do sprzętów do sprzątania
  1. kadra włącza dzieci do porządkowania
  • kadra dba o to, żeby porządkowanie było stałym elementem każdego dnia
  • kadra inicjuje sprzątanie i zachęca dzieci do udziału we wspólnych porządkach
  • kadra nie wymaga, aby dzieci były zaangażowane w sprzątanie

  1. ŻYWIENIE

Jedzenie i picie zaspokajają podstawowe potrzeby fizjologiczne dzieci, słusznie więc w każdej placówce przywiązuje się do nich dużą wagę. Standardy związane z żywieniem zostały podzielone na dwie grupy wiekowe ze względu na duże zróżnicowanie potrzeb dzieci w tym zakresie. Osobno zwracamy uwagę na warunki, w jakich powinny się odbywać posiłki, ponieważ spokój i dobra atmosfera są niezbędne do prawidłowego rozwoju emocjonalnego, społecznego i poznawczego dzieci.

  1. ADAPTACJA

Adaptacja do pobytu w placówce to kluczowy okres w życiu dziecka. Badania pokazują, że adaptacja wiąże się ze stresem i to, w jaki sposób proces będzie przebiegać, ma wpływ na poziom kortyzolu (hormonu stresu) u dziecka, a co za tym idzie, na jego funkcjonowanie w placówce oraz dobrostan psychiczny. Niewłaściwie prowadzony proces adaptacji może nawet zagrażać zdrowiu dziecka. Niezwykle ważne jest więc odpowiednie wsparcie dzieci w tym procesie, poświęcenie im tyle czasu i uwagi, ile potrzebują. Podobnego wsparcia dziecko może potrzebować także na kolejnym etapie – podczas przejścia do następnej grupy w placówce

  1. placówka organizuje adaptację nowych dzieci tak, by móc poświęcić uwagę każdemu z nich
  2. rodzice lub inne bliskie dorosłe osoby towarzyszą dziecku w czasie adaptacji
  3. w placówce prowadzi się różne działania ułatwiające dzieciom adaptację
  4. kadra uważnie buduje relacje z dzieckiem, szanując jego potrzeby
  5. kadra rozpoznaje moment zakończenia adaptacji dziecka i wie, kiedy dziecko jest gotowe do rozstania z rodzicem
  6. kadra poświęca szczególną uwagę dzieciom podczas zmiany związanej z przejściem dziecka z grupy do grupy
  7. kadra zaznajamia rodziców z przebiegiem procesu adaptacji i jego znaczeniem dla zdrowia i rozwoju dzieci
  8. w trakcie adaptacji kadra daje wsparcie rodzicom w sytuacjach dla nich trudnych
  1. WSPÓŁPRACA Z RODZICAMI

Współpraca kadry i rodziców jest oparta na partnerstwie, którego podstawą jest rozumienie decydującej roli rodziców i rodziny w życiu dziecka. Wymiana informacji między rodzicami a personelem jest niezbędna i powinna przebiegać w atmosferze otwartości i zaufania. Kadra powinna wspierać rodziców w wypełnianiu obowiązków rodzicielskich i uwzględniać ich zdanie w sprawach związanych z funkcjonowaniem placówki.

  1. placówka jest otwarta na obecność rodziców
  2. kadra dba o utrzymanie stałego kontaktu z rodzicami
  3. placówka stwarza rodzicom możliwość poszerzania wiedzy i doskonalenia kompetencji rodzicielskich
  4. placówka stwarza warunki do wolontariatu Rodziców
  5. w placówce są spisane zasady współpracy z rodzicami
  6. rodzice mają możliwości angażowania się w działanie placówki
  7. placówka umożliwia wzajemny kontakt między rodzicami

  1. ARANŻACJA PRZESTRZENI I WYPOSAŻENIE

Bardzo ważne jest, żeby aranżacja przestrzeni była spójna z koncepcją pracy pedagogicznej przyjętą przez placówkę. Otoczenie wewnątrz i na zewnątrz budynku musi być bezpieczne, a jego aranżacja powinna optymalnie wspierać rozwój dzieci. Warto zorganizować przestrzeń w sposób umożliwiający dzieciom działanie zarówno samodzielne, jak i w gronie rówieśników oraz dorosłych, zgodnie z ich aktualnymi potrzebami i zainteresowaniami. Aranżacja przestrzeni powinna być prosta, bez czynników rozpraszających uwagę.

  1. aranżacja przestrzeni uwzględnia potrzebę odpoczynku dzieci
  2. aranżacja przestrzeni umożliwia udział dzieci w różnorodnych działaniach
  3. przestrzeń w placówce jest tak zaaranżowana, żeby wspierać samodzielność dzieci
  4. materiały edukacyjne są różnorodne i dostosowane do potrzeb rozwojowych i aktualnych zainteresowań dzieci
  5. dzieci mają możliwość oglądania siebie w różnych sytuacjach
  6. aranżacja przestrzeni pozwala na zachowanie intymności podczas czynności higienicznych
  7. rozwiązania organizacyjno-techniczne wspierają wszechstronne działania dzieci
  8. kolorystyka i dekoracje w salach sprzyjają wyciszeniu, w placówce minimalizuje się poziom hałasu, wynikający z akustyki pomieszczeń i używania sprzętów
  9. w placówce istnieje możliwość dostosowania oświetlenia do różnego rodzaju działań dzieci
  10. kadra dba o jakość powietrza w pomieszczeniach
  11. aranżacja przestrzeni uwzględnia potrzeby dorosłych
  12. wyposażenie ogrodu umożliwia dzieciom różnorodne działania, w części ogrodu zachowane jest naturalne zróżnicowanie terenu

  1. BEZPIECZEŃSTWO I PROFILAKTYKA ZDROWIA

Dbałość o zdrowie dzieci wymaga podejmowania działań z zakresu profilaktyki oraz zapewnienia im bezpiecznych warunków pobytu w placówce. Wymaga to określenia procedur zapobiegawczych oraz reagowania w sytuacji zagrożenia zdrowia dzieci oraz kadry. Zadaniem kadry jest także ochrona dzieci przed krzywdzeniem.

  1. placówka dba o przestrzeganie zasad związanych z zapobieganiem chorobom
  2. kadra ma wiedzę na temat profilaktyki zdrowia i dzieli się nią z rodzicami
  3. placówka uwzględnia specjalne potrzeby zdrowotne dzieci
  4. Dzieci codziennie wychodzą do ogrodu, chyba że poziom smogu na to nie pozwala
  5. placówka ma procedury związane z przebywaniem osób dorosłych spoza kadry na terenie placówki
  6. kadra zna i stosuje zasady związane z ochroną danych osobowych i wizerunku dzieci
  7. placówka posiada politykę ochrony dzieci przed krzywdzeniem
  8. placówka dostarcza wiedzę personelowi i rodzicom w zakresie ochrony dzieci

  1. ZARZĄDZANIE

W tym obszarze zajmujemy się tworzeniem warunków działania placówki – profesjonalizacją usług opiekuńczych i edukacyjnych, dbaniem o rozwój zarówno dyrekcji, jak i pozostałej kadry. Za zarządzanie jakością i promocję placówki na zewnątrz odpowiedzialna jest dyrekcja (zespół zarządzający, właściciel). To od jej determinacji, otwartości, konsekwencji i gotowości do podejmowania zmian w największym stopniu zależy to, czy podnoszona będzie jakość usług świadczonych przez placówkę.

Rozdział IX

Monitoring stosowania Standarów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem

  1. Dyrektor placówki wyznacza …………………………………………………… (imię i nazwisko) na osobę odpowiedzialną za realizację i propagowanie Standardów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem.
  2. Osoba, o której mowa w punkcie 1, jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji Standardów, za reagowanie na sygnały naruszenia Standardów, prowadzenie rejestru zgłoszeń oraz za proponowanie zmian w Standardach.
  3. Osoba odpowiedzialna za realizację i propagowanie Standardów ochrony małoletnich przeprowadza wśród pracowników, raz na 12 miesięcy, ankietę monitorującą poziom realizacji Standardów. W ankiecie pracownicy mogą proponować zmiany oraz wskazywać naruszenia Standardów.
  4. Ankieta monitorująca stanowi załącznik nr 6 do niniejszych Standardów.
  5. Na podstawie przeprowadzonej ankiety osoba odpowiedzialna za realizację i propagowanie Standardów Ochrony Małoletnich sporządza raport z monitoringu, który następnie przekazuje dyrektorowi.
  6. Dyrektor na podstawie otrzymanego raportu wprowadza do Standardów niezbędne zmiany i ogłasza je pracownikom, dzieciom i ich rodzicom/opiekunom.

Rozdział X

Przepisy końcowe

  1. Niniejsze Standardy Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.
  2. Ogłoszenie Standarów następuje poprzez wywieszenie na tablicy ogłoszeń lub w innym widocznym miejscu w siedzibie placówki lub poprzez przesłanie tekstu Standardów pracownikom i rodzicom dzieci drogą elektroniczną, lub zamieszczenie na stronie internetowej placówki oraz wywieszenie w wersji skróconej.

Załączniki do Standardów Ochrony Małoletnich

Załącznik nr 1 – Zasady bezpiecznej rekrutacji pracowników

Załącznik nr 2 – Zasady bezpiecznych relacji personel – dziecko i dziecko – dziecko

Załącznik nr 3 – Karta interwencji

Załącznik nr 4 – Wytyczne dotyczące zasad ochrony wizerunku dziecka i danych osobowych dzieci

Załącznik nr 5 – Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych

Załącznik nr 6 – Ankieta monitorująca

Załącznik nr 7 – Oświadczenie o zapoznaniu się ze Standardami Ochrony Małoletnich

Załącznik nr 8 – Oświadczenie osoby odpowiedzialnej za realizację i propagowanie Standardów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem

Załącznik nr 9 – Rejestr interwencji i zgłoszeń

Załącznik nr 10 – Wzór Zarządzenia wprowadzającego Standardy Ochrony Małoletnich

Załącznik nr 1 – Zasady bezpiecznej rekrutacji pracowników

  1. Dyrektor przed zatrudnieniem pracownika poznaje dane osobowe, kwalifikacje kandydata/kandydatki, w tym stosunek do wartości podzielanych przez placówkę, takich jak ochrona praw dzieci i szacunek do ich godności.
  2. Dyrektor dba o to, by osoby przez niego zatrudnione (w tym osoby pracujące na podstawie umowy zlecenia oraz wolontariusze/stażyści) posiadały odpowiednie kwalifikacje do pracy z dziećmi oraz były dla nich bezpieczne.
  3. Aby sprawdzić powyższe, w tym stosunek osoby zatrudnianej do dzieci i podzielania wartości związanych z szacunkiem wobec nich oraz przestrzegania ich praw, dyrektor może żądać danych (w tym dokumentów) dotyczących:
  1. wykształcenia,
  2. kwalifikacji zawodowych,
  3. przebiegu dotychczasowego zatrudnienia kandydata/kandydatki.
  1. W każdym przypadku dyrektor musi posiadać dane pozwalające zidentyfikować osobę przez niego zatrudnioną, niezależnie od podstawy zatrudnienia. Powinien znać:
  1. imię (imiona) i nazwisko,
  2. datę urodzenia,
  3. dane kontaktowe osoby zatrudnianej.
  1. Dyrektor może poprosić kandydata/kandydatkę o przedstawienie referencji z poprzednich miejsc zatrudnienia lub o podanie kontaktu do osoby, która takie referencje może wystawić. Podstawą dostarczenia referencji lub kontaktu do byłych pracodawców jest zgoda kandydata/kandydatki. Niepodanie tych danych w świetle obowiązujących przepisów nie powinno rodzić dla tej osoby negatywnych konsekwencji w postaci np. odmowy zatrudnienia wyłącznie w oparciu o tę podstawę. Ograniczeniem są w tym zakresie przepisy ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych (RODO) oraz Kodeksu pracy.
  2. Dyrektor przed zatrudnieniem kandydata/kandydatki uzyskuje jego/jej dane osobowe, w tym dane potrzebne do sprawdzenia danych w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym – Rejestr z dostępem ograniczonym.

Uwaga! Przed dopuszczeniem osoby zatrudnianej do wykonywania obowiązków związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem małoletnich lub opieką nad nimi placówka jest zobowiązana sprawdzić osobę zatrudnianą w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym – Rejestr z dostępem ograniczonym oraz Rejestr osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze. Rejestr dostępny jest na stronie: rps.ms.gov.pl. By móc uzyskać informacje z rejestru z dostępem ograniczonym, konieczne jest uprzednie założenie profilu placówki.

  1. Aby sprawdzić osobę w Rejestrze, dyrektor potrzebuje następujących danych kandydata/kandydatki:
  1. imię i nazwisko,
  2. data urodzenia,
  3. PESEL,
  4. nazwisko rodowe,
  5. imię ojca,
  6. imię matki.
  1. Wydruk z Rejestru przechowuje się w aktach osobowych pracownika lub analogicznej dokumentacji dotyczącej wolontariusza lub osoby zatrudnionej w oparciu o umowę cywilnoprawną.
  2. Dyrektor przed zatrudnieniem kandydata/kandydatki na nauczyciela uzyskuje od kandydata/kandydatki informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
  3. Jeżeli osoba posiada obywatelstwo inne niż polskie, wówczas powinna przedłożyć również informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, bądź informację z rejestru karnego, jeżeli prawo tego państwa nie przewiduje wydawania informacji dla ww. celów.
  4. Od kandydata/kandydatki – osoby posiadającej obywatelstwo inne niż polskie – dyrektor pobiera również oświadczenie o państwie lub państwach zamieszkiwania w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczypospolita Polska i państwo obywatelstwa, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej.
  5. Jeżeli prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja o niekaralności, nie przewiduje wydawania takiej informacji lub nie prowadzi rejestru karnego, wówczas kandydat/kandydatka zobowiązani są złożyć pod rygorem odpowiedzialności karnej oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie byli prawomocnie skazani w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, oraz nie wydano wobec nich innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuścili się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich lub z opieką nad nimi.
  6. Pod oświadczeniami składanymi pod rygorem odpowiedzialności karnej składa się oświadczenie o następującej treści: „Jestem świadomy/-a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Oświadczenie to zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”.
  7. Dyrektor jest zobowiązany do domagania się od osoby zatrudnianej na stanowisku nauczyciela zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego.

Uwaga! Zaświadczenia z KRK można domagać się wyłącznie w przypadkach, gdy przepisy prawa wprost wskazują, że pracowników w zawodach lub na danych stanowiskach obowiązuje wymóg niekaralności. Wymóg niekaralności obowiązuje m.in. pracowników samorządowych oraz nauczycieli, w tym nauczycieli zatrudnionych w placówkach publicznych oraz niepublicznych.

  1. W przypadku niemożliwości przedstawienia zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego dyrektor uzyskuje od kandydata/kandydatki oświadczenie o niekaralności oraz o toczących się postępowaniach przygotowawczych, sądowych i dyscyplinarnych.

Załącznik nr 2 – Zasady bezpiecznych relacji

Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Personel traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego godność i potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie. Personel realizując te cele działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych instytucji oraz swoich kompetencji. Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi obowiązują wszystkich pracowników, stażystów i wolontariuszy. Znajomość i zaakceptowanie zasad są potwierdzone podpisaniem oświadczenia.

  1. Relacje personelu placówki

Każdy pracownik jest zobowiązany do utrzymywania profesjonalnej relacji z dziećmi i każdorazowego rozważenia, czy jego reakcja, komunikat bądź działanie wobec dziecka są adekwatne do sytuacji, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe wobec innych dzieci. Każdy pracownik zobowiązany jest działać w sposób otwarty i przejrzysty dla innych, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji swojego zachowania.

  1. Komunikacja z dziećmi
  1. W komunikacji z dziećmi w pracownik zobowiązany jest:
  1. zachować cierpliwość i szacunek,
  2. słuchać uważnie dziecka i udzielać mu odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej sytuacji,
  3. informować dziecko o podejmowanych decyzjach jego dotyczących, biorąc pod uwagę oczekiwania dziecka,
  4. szanować prawo dziecka do prywatności; jeśli konieczne jest odstąpienie od zasady poufności, aby chronić dziecko, należy wyjaśnić mu to najszybciej jak to możliwe; jeśli pojawi się konieczność porozmawiania z dzieckiem na osobności, należy zostawić uchylone drzwi do pomieszczenia i zadbać, aby być w zasięgu wzroku innych; można też poprosić drugiego pracownika o obecność podczas takiej rozmowy,
  5. zapewniać dzieci, że jeśli czują się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec konkretnego zachowania czy słów, mogą o tym powiedzieć nauczycielowi/pracownikowi lub wskazanej osobie (w zależności od procedur interwencji, jakie przyjęto w jednostce oświatowej) i mogą oczekiwać odpowiedniej reakcji i/lub pomocy.
  1. Pracownikowi zabrania się:
  1. zawstydzania, upokarzania, lekceważenia i obrażania dziecka oraz podnoszenia głosu na dziecko w sytuacji innej niż wynikająca z bezpieczeństwa dziecka lub innych dzieci,
  2. ujawniania informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci; obejmuje to wizerunek dziecka, informacje o jego/jej sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej,
  3. zachowywania się w obecności dziecka w sposób niestosowny; obejmuje to używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywanie wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).

  1. Działania realizowane z dziećmi

  1. Pracownik zobowiązany jest:
  1. doceniać i szanować wkład dzieci w podejmowane działania, aktywnie je angażować i traktować równo bez względu na ich płeć, orientację seksualną, sprawność/niepełnosprawność, status społeczny, etniczny, kulturowy, religijny i światopogląd,
  2. unikać faworyzowania dzieci.
  1. Pracownikowi zabrania się:
  1. nawiązywania z dzieckiem jakichkolwiek relacji romantycznych lub seksualnych, składania mu propozycji o nieodpowiednim charakterze; obejmuje to także seksualne komentarze, żarty, gesty oraz udostępnianie nieletnim treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę,
  2. utrwalania wizerunku nieletniego (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych; dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunków dzieci, jeśli dyrekcja nie została o tym poinformowana, nie wyraziła na to zgody i nie uzyskała zgód rodziców/opiekunów oraz samych dzieci,
  3. proponowania nieletniemu alkoholu, wyrobów tytoniowych, nielegalnych substancji, jak również używania ich w obecności małoletnich,
  4. przyjmowania pieniędzy, prezentów od nieletnich, od rodziców/opiekunów dziecka,
  5. wchodzenia w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub rodziców/opiekunów dziecka, zachowywania się w sposób mogący sugerować innym istnienie takiej zależności i prowadzący do oskarżeń o nierówne traktowanie bądź czerpanie korzyści majątkowych i innych – nie dotyczy to okazjonalnych podarków związanych ze świętami w roku nauki, np. kwiatów, prezentów składkowych czy drobnych upominków.
  1. Wszystkie ryzykowne sytuacje, które obejmują zauroczenie dzieckiem przez pracownika lub pracownikiem przez dziecko, muszą być raportowane dyrektorowi. Jeśli pracownik jest ich świadkiem, zobowiązany jest reagować stanowczo, ale z wyczuciem, aby zachować godność osób zainteresowanych.
  1. Kontakt fizyczny z dziećmi
  1. Jakiekolwiek przemocowe działanie wobec małoletniego jest niedopuszczalne. Istnieją jednak sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu: jest odpowiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie, uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny. Nie można jednak wyznaczyć uniwersalnej stosowności każdego takiego kontaktu fizycznego, ponieważ zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być nieodpowiednie wobec innego.
  2. Pracownik zobowiązany jest:
  1. kierować się zawsze swoim profesjonalnym osądem, słuchając, obserwując i odnotowując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt fizyczny (np. przytulenie) i zachowując świadomość, że nawet przy jego dobrych intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby trzecie,
  2. być zawsze przygotowanym na wyjaśnienie swoich działań,
  3. zachować szczególną ostrożność wobec dziecka, które doświadczyło nadużycia i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania; takie doświadczenia mogą czasem sprawić, że dziecko będzie dążyć do nawiązania niestosownych bądź nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi; w takich sytuacjach pracownik powinien reagować z wyczuciem, jednak stanowczo i pomóc dziecku zrozumieć znaczenie osobistych granic.
  1. Pracownikowi zabrania się:
  1. bicia, szturchania, popychania oraz naruszania integralności fizycznej dziecka w jakikolwiek inny sposób,
  2. dotykania dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny,
  3. angażowania się w takie aktywności jak łaskotanie, udawane walki z dziećmi czy brutalne zabawy fizyczne.
  1. W sytuacjach wymagających czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka, pracownik zobowiązany jest unikać innego niż niezbędny kontakt fizyczny z dzieckiem. W każdej czynności pielęgnacyjnej i higienicznej, związanej z pomaganiem dziecku w ubieraniu się i rozbieraniu, jedzeniu, myciu, przewijaniu czy korzystaniu z toalety, pracownikowi powinna asystować druga osoba zatrudniona w placówce. Jeśli pielęgnacja i opieka higieniczna nad dziećmi należą do obowiązków pracownika – zostanie on przeszkolony w tym kierunku.
  2. Podczas dłuższych niż jednodniowe wyjazdów i wycieczek niedopuszczalne jest spanie z dzieckiem w jednym łóżku lub w jednym pokoju.
  3. Kontakt fizyczny z dzieckiem musi być jawny, nieukrywany, nie może wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy. Jeśli pracownik będzie świadkiem jakiegokolwiek z wyżej opisanych zachowań i/lub sytuacji ze strony innych dorosłych lub dzieci, zobowiązany jest zawsze poinformować o tym osobę odpowiedzialną (np. nauczyciela, dyrektora) i/lub postępować zgodnie z obowiązującą procedurą interwencji.

  1. Kontakty pracownika z dzieckiem poza godzinami pracy
  1. Obowiązuje zasada, że kontakt z dziećmi uczęszczającymi do placówki powinien odbywać się wyłącznie w godzinach pracy i dotyczyć celów edukacyjnych lub wychowawczych.
  2. Pracownikowi zabrania się zapraszania dzieci do swojego miejsca zamieszkania, spotykania się z nimi poza godzinami pracy; obejmuje to także kontakty z dziećmi poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych).
  3. Jeśli zachodzi taka konieczność, właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich rodzicami lub opiekunami poza godzinami pracy są kanały służbowe (e-mail, telefon służbowy).
  4. Jeśli zachodzi konieczność spotkania z dziećmi poza godzinami pracy, pracownik zobowiązany jest poinformować o tym dyrektora, a rodzice/opiekunowie dzieci muszą wyrazić zgodę na taki kontakt.
  5. Utrzymywanie relacji towarzyskich lub rodzinnych (jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie dzieci są osobami bliskimi wobec pracownika) wymaga zachowania poufności wszystkich informacji dotyczących innych dzieci, ich rodziców oraz opiekunów.
  1. Bezpieczeństwo online
  1. Pracownik musi być świadomy cyfrowych zagrożeń i ryzyka wynikającego z rejestrowania swojej prywatnej aktywności w sieci przez aplikacje i algorytmy, a także własnych działań w Internecie. Dotyczy to odwiedzania określonych stron, korzystania z aplikacji randkowych, na których może on spotkać małoletnich, obserwowania określonych osób/stron w mediach społecznościowych i ustawień prywatności kont, z których korzysta. Jeśli profil pracownika jest publicznie dostępny, to również dzieci i ich rodzice/opiekunowie mają wgląd w cyfrową aktywność pracownika.
  2. Pracownikowi zabrania się nawiązywania kontaktów z dziećmi poprzez przyjmowanie bądź wysyłanie zaproszeń w mediach społecznościowych.

  1. Zasady relacji dziecko – dziecko

Celem niniejszych zasad jest wspieranie tworzenia bezpiecznych, opartych na szacunku i życzliwości relacji między dziećmi w żłobku. Należy zapewnić ramy do kształtowania prawidłowych kontaktów rówieśniczych, ograniczania zachowań niepożądanych i budowania umiejętności społecznych od najmłodszych lat.

  1. Relacje między dziećmi w żłobku powinny opierać się na wzajemnym szacunku, akceptacji i bezpieczeństwie.
  2. Każde dziecko ma prawo do zabawy i kontaktu z rówieśnikami w atmosferze życzliwości i zrozumienia.
  3. Zabawa i interakcje powinny odbywać się w atmosferze życzliwości, cierpliwości i współpracy.
  4. Niedopuszczalne są:
  • agresja fizyczna (np. bicie, gryzienie, popychanie, szarpanie),
  • agresja werbalna (obrażanie, wyśmiewanie),
  • celowe wykluczanie z zabawy lub ignorowanie innych dzieci,
  • wszelkie zachowania naruszające godność i prywatność innych dzieci.
  1. Personel żłobka ma obowiązek:
  • wspierać pozytywne kontakty między dziećmi,
  • modelować i uczyć dzieci zasad dzielenia się, współpracy i rozwiązywania konfliktów,
  • monitorować interakcje między dziećmi, aby zapobiegać zachowaniom krzywdzącym.
  1. Organizacja przestrzeni i zabaw w żłobku powinna sprzyjać bezpiecznym i przyjaznym relacjom między dziećmi.
  2. Wszelkie działania wychowawcze wobec dzieci mają na celu kształtowanie empatii i umiejętności pokojowego rozwiązywania sporów.

Podstawowe zasady działania pracowników w żłobku dla kontaktów dziecko–dziecko

  1. Bezpieczeństwo i dobro każdego dziecka są najważniejsze.
    • Każde dziecko ma prawo do ochrony przed przemocą fizyczną i psychiczną ze strony innych dzieci.
    • Personel czuwa nad tym, by kontakty między dziećmi były bezpieczne i kontrolowane.
  2. Szacunek dla emocji i potrzeb rówieśników.
    • Dzieci są zachęcane do rozpoznawania i wyrażania własnych emocji w sposób akceptowalny.
    • Uczy się je zauważania emocji innych dzieci oraz odpowiedniego reagowania na nie (np. oferowania pomocy, unikania agresji).
  3. Współpraca i dzielenie się.
    • W kontaktach między dziećmi promuje się dzielenie się zabawkami i materiałami do zabawy.
    • Dzieci są zachęcane do wspólnego korzystania z przestrzeni i sprzętów w żłobku.
    • Personel pomaga dzieciom naprzemiennie korzystać z zabawek i czekać na swoją kolej.
  4. Unikanie zachowań krzywdzących.
    • Wyjaśnia się dzieciom, że nie wolno bić, gryźć, popychać, drapać ani szarpać innych.
    • Uczy się je, że nie wolno zabierać zabawek w sposób agresywny ani wykluczać innych dzieci z zabawy.
    • Zachowania agresywne i wykluczające są natychmiast przerywane i omawiane z dziećmi w sposób dostosowany do ich wieku.
  5. Komunikacja dostosowana do wieku.
    • Personel posługuje się prostym, zrozumiałym językiem, aby tłumaczyć dzieciom zasady kontaktów z innymi.
    • Dzieci są zachęcane do wyrażania potrzeb słowami lub gestami zamiast używania agresji.
  6. Poszanowanie prywatności.
    • Uczy się dzieci szanowania przestrzeni osobistej innych.
    • Zabrania się zachowań naruszających intymność innych dzieci, nawet jeśli wynikają z ciekawości rozwojowej (personel tłumaczy dzieciom granice w sposób spokojny i odpowiedni do ich wieku).
  7. Równe traktowanie.
    • Każde dziecko ma prawo być traktowane równo, niezależnie od swojego wyglądu, umiejętności czy tempa rozwoju.
    • W kontaktach między dziećmi promuje się akceptację różnic i życzliwość.
  1. Zasady opieki i relacji z dziećmi z niepełnosprawnościami
  1. Równość i niedyskryminacja.
    • Każde dziecko, niezależnie od rodzaju i stopnia niepełnosprawności, ma prawo do równego traktowania i pełnego uczestnictwa w życiu żłobka.
    • Nie dopuszcza się żadnych form dyskryminacji, wykluczania ani stygmatyzowania dzieci z niepełnosprawnościami.
  2. Szacunek dla godności i potrzeb dziecka.
    • Personel okazuje pełen szacunek dla dziecka z niepełnosprawnością i jego indywidualnych potrzeb rozwojowych.
    • W kontaktach z dzieckiem unika się protekcjonalności lub wyręczania go w sposób ograniczający jego rozwój.
  3. Indywidualne podejście.
    • Opieka nad dzieckiem z niepełnosprawnością jest dostosowana do jego możliwości, potrzeb zdrowotnych i rozwojowych.
    • W razie potrzeby zapewnia się dodatkowe wsparcie i dostosowania organizacyjne, aby umożliwić mu pełne uczestnictwo w zabawie i aktywnościach.
  4. Integracja z grupą rówieśniczą.
    • Promuje się wspólne zabawy i interakcje dzieci, tak by dziecko z niepełnosprawnością było naturalną częścią grupy.
    • Personel wspiera kontakty rówieśnicze, pomagając dzieciom w zrozumieniu i akceptacji odmiennych potrzeb i możliwości kolegi/koleżanki.
  5. Edukacja rówieśników.
    • W prosty i zrozumiały sposób tłumaczy się dzieciom zasady akceptacji, pomocy i szacunku wobec rówieśników z niepełnosprawnością.
    • Dzieci są zachęcane do współpracy, dzielenia się i wspólnego odkrywania zabaw, uwzględniających możliwości każdego uczestnika.
  6. Bezpieczeństwo i ochrona przed przemocą.
    • Personel monitoruje relacje, aby zapobiegać wykluczeniu, agresji lub przejawom nietolerancji wobec dzieci z niepełnosprawnościami.
    • Wszelkie niepożądane zachowania są natychmiast przerywane i omawiane z dziećmi w sposób dostosowany do ich wieku.
  7. Współpraca z rodziną.
    • Rodzice/opiekunowie dziecka z niepełnosprawnością są partnerami w planowaniu i realizacji opieki.
    • Uwzględnia się ich wskazówki dotyczące potrzeb i ograniczeń dziecka, aby zapewnić mu możliwie największy komfort i bezpieczeństwo.

W naszym żłobku dzieci czują się akceptowane, kochane i szczęśliwe. Codziennie wspieramy dzieci, szanując ich naturalne tempo rozwoju oraz kształtujemy w nich umiejętność współpracy w grupie rówieśniczej. Rozbudzamy ciekawość świata, wspieramy ich twórczą ekspresję, uczymy empatii, życzliwości i akceptacji w stosunku do siebie i innych. Uczymy dzieci radzenia sobie z różnymi emocjami, przygotowujemy je do odnoszenia sukcesów ale i radzenia sobie z porażkami, wspieramy samodzielność oraz pielęgnujemy w nich poczucie własnej wartości.

Witamy!

Mali Przyjaciele serdecznie zapraszają.
Jeśli masz pytania zadzwoń do nas
lub wypełnij formularz kontaktu!

Nasz adres:

ul. Wolsztyńska 4 (Grunwald/Jeżyce), 60-361 Poznań

ul. Wolsztyńska 4: 666 -876- 630 lub 512-195- 399 (tel wewnętrzny do placówki)
kontakt@zlobekmaliprzyjaciele.pl
Dołącz do nas na facebooku :)

Witamy!

Wprowadź poprawne dane.

Informujemy, że Żłobek na ul. Wolsztyńskiej 4 otrzymał dofinansowanie z Urzędu Miasta Poznania na okres od 01.07.2024 - 31.08.2026.

Dofinansowana kwota to 500 zł/ dziecko.

Całościowy koszt dotycząćy pobytu dziecka wynosi 1055 zł + opłata za obsługę usługi wyżywienia + dzienna stawka za wyżywienie za każdy dzień -19 zł/dzień ( dieta 19,50 zł/dzień )

UWAGA! Od wyżej wymienionej kwoty należy odliczyć środki ze świadczenie AKTYWNIE W ŻŁOBKU - 1500 zł .